ζημιά

Είναι κάτι περίοδοι που όλα σου πάνε καλά, έχεις ηρεμήσει και προσπαθείς να κάνεις το επόμενο βήμα. και τότε τσουπ από το πουθενά εμφανίζεται κάποιος και παθαίνεις ζημιά. και με τον όρο ζημιά δεν εννοώ πως απλά σου αρέσει γιατί σίγουρα σου αρέσουν πολλοί, εννοώ απλά ζημιαα ..Σε πετυχαίνει σε σχέση γιατί τα καλύτερα έρχονται πάντα όταν νομίζεις πως τα έχεις όλα. Δεν θες να χωρίσεις αλλά και δεν μπορείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου. Μπορείς να τον έχεις, αλλά δεν αφήνεις αυτά που ήδη έχεις γιατί δεν ξέρεις αν αξίζει τον κόπο..προσπαθείς να θυμηθείς τι έκανες την τελευταία φορά που το έπαθες ,γιατί κολλήματα στη ζωή τρώμε άπειρα με άλλους ανθρώπους, σχέσεις κάνουμε πολλές, αλλά θεωρώ πως ερωτευόμαστε στα άκρα μία μόνο φορά και μία μόνο φορά παθαίνουμε και τη μεγάλη ζημιά. Είσαι σίγουρη πως έχεις ξαναπάθει ζημιά μα δεν θυμάσαι να ήταν τόσο μεγάλη. Τώρα σκέφτεσαι πολλά..να αφεθείς και να τα χάσεις όλα;; να το αφήσεις με την υποψία ότι μπορεί να μετανιώσεις; ή τελοσπάντων τι στην ευχή να κάνεις;; Να χωρίσεις; Να το κάνεις παράλληλα;; να χωρίσεις και να μην κάνεις τίποτα;; Να συνεχίσεις;; Ή να κάνεις μια λοβοτομή να τον ξεχάσεις;; Είχα πάντα την πεποίθηση πως σε ένα ζευγάρι ο ένας θέλει πάντα τον άλλο λίγο περισσότερο. Ξέρω ζευγάρια όπου το αγόρι ήταν ακόμη κολλημένο στην προηγούμενη σχέση και η κοπέλα προσπαθούσε να τον κάνει να την αγαπήσει. Μέχρι που το αγόρι την αγάπησε και την αγάπησε πολύ. Όμως τότε δεν ήταν αρκετό για την κοπέλα η οποία είχε πάθει τη ζημιά μαζί του από την αρχή ,που εκείνος ήταν με άλλη και που όταν η άλλη τον άφησε έτρεξε στην κοπέλα για παρηγοριά. Μόνο που όταν τελικά την ερωτεύτηκε η κοπέλα ήταν αλλού γιατί είχε ήδη πληγωθεί και όσο εκείνος ασχολούνταν με την πρώην κάποιος άλλος ασχολούνταν με τη δική του κοπέλα και τελικά την κέρδισε. Ξέρω ζευγάρι που η κοπέλα είναι ερωτευμένη με άλλον μα δεν μπορεί να χωρίσει γιατί φοβάται πως δεν θα ξανανιώσει την ασφάλεια που νιώθει με τον καλό της..τραγικό. Ξέρω ζευγάρι που η κοπέλα είναι πάντα εκεί και το αγόρι την κερατώνει με ότι θηλυκό κινείται απλά γιατί μπορεί, μα η κοπέλα δεν τον χωρίζει γιατί έχει συνηθίσει και αυτόν και τα λεφτά του και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εκείνον ..και τα λεφτά του φυσικά. Ξέρω ζευγάρια όπου ο ένας μόνο είναι ερωτευμένος και ο άλλος μένει στη σχέση έτσι, γιατί έχει σεξ κάθε μέρα και γιατί δεν έχει να κάνει κάτι άλλο. Αν όμως πάθει ζημιά με κάποιον άλλον θα χωρίσει ή θα μείνει στην από συνήθεια σχέση;; Και αναρωτιέμαι, αν πάθεις τη μεγάλη ζημιά ενώ είσαι σε σχέση τι κάνεις;;; Και πότε πληγώνεις πιο πολύ τον σύντροφό σου;; Αν μένεις μαζί του ενώ σκέφτεσαι κάποιον άλλον ή αν τον χωρίσεις για να ζήσεις το πάθος σου με αυτόν τον άλλον;;; Και εν τέλει πώς ορίζεται ο μεγάλος έρωτας; Αυτός που κρατάει χρόνια; Αυτός που περιέχει πάθος και εκρηκτικότητα ή αυτός που δεν έζησες ποτέ?? Και αν τελικά αφού πάθεις τη μεγάλη ζημιά με κάποιον και τα παρατήσεις όλα ποιος σου εγγυάται πως δεν θα σου φύγει σε λίγους μήνες και θα μετανιώνεις;; Κανείς!! Ε τότε πώς να ξέρεις τι κάνεις ή καλύτερα απλά το κάνεις και μετά μετανιώνεις χορτάτη από λάθη για όλα αυτά που έχασες;;;

παράνοια

Είναι κάποιες μέρες που ξυπνάω δαιμονισμένη..μου φταίνε όλα. τα μαλλιά μου ,το σκυλί μου, η τηλεόραση που ποτέ δεν έχει τίποτα, ο καφές μου, τα ρούχα μου, τα άντερα μου , όλα. είναι αυτές οι μέρες που αρπάζομαι από κάθε κουβέντα που θα πει ο άλλος και αρχίζω ν κατεβάζω καντήλια. Και αυτές οι μέρες είναι συνήθως κυριακές, που το κεφάλι μου είναι καζάνι από το χθεσινοβραδινό μεθύσι, που η πόλη είναι ερημωμένη και πρέπει να κάνω ολόκληρο ταξίδι για να βρω περίπτερο ανοιχτό. Βέβαια υπάρχουν και κυριακές χαρούμενες όπως τα καλοκαίρια ,που δεν έχουν διαφορές από τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας και συνήθως τις περνάς σε μια παραλία. Εκείνες οι κυριακές όμως του χειμώνα δεν παλεύονται με τίποτα, με τους πλασιέ βιβλίων να σου χτυπάνε στις 11 το πρωί και στα καπάκια κουστουμαρισμένοι τύποι από αιρέσεις που έρχονται να σε σώσουν από την αμαρτωλή ζωή. Και έπειτα είναι και εκείνες οι μυρωδιές της γειτονιάς από διάφορα ψητά που σου σπάνε τη μύτη αλλά και τα νεύρα, γιατί δεν είσαι πια στο πατρικό σου αλλά σε ένα νοικιασμένο δυάρι και ζεις με τοστ και fast food. Κι όμως λες να μη χάσεις ττη μέρα και παίρνεις τις φίλες σου που όμως είναι κομμάτια από το χθεσινό βράδυ και ξερνάνε σαν τα γατιά ακόμα. Το παίρνεις απόφαση λοιπόν πως απόψε το βράδυ θα είναι ήρεμο και μοναχικό και πας να νοικιάσεις καμιά ταινία μα η παράνοια σε χτυπάει και εκεί γιατί όλες οι καλές είναι νοικιασμένες. Και αφού το παίρνεις απόφαση βγαίνεις για μια μπίρα η οποία συνοδεύεται από αμέτρητα σφηνάκια γιατί είσαι και κοπέλα, και κάπως έτσι καταλήγεις να ξυπνάς Δευτέρα με το ίδιο βαρύ κεφάλι. Αλλά δεν σε νοιάζει και η παράνοια δεν σε πιάνει πια, γιατί δεν είναι Κυριακή αλλά Δευτέρα..

γκρίνια

Εδώ και χρόνια,λανθασμένα κατά τη γνώμη μου,έχει επικρατήσει η εξής άποψη..πως όλες οι γυναίκες είναι γκρινιάρες. Έχω κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για το πόσο δύσκολος άνθρωπος και αγύριστο κεφάλι είμαι. Και ναι είμαι..και είμαι πολύ. Θέλω να κάνουν αυτό που μου λένε γιατί αλλιώς στραβώνω. Και θέλω αυτό που ζητάω ακριβώς όπως το ζήτησα,αλλιώς δεν το θέλω καθόλου..Φυσικά όταν δεν γίνεται αυτό φαίνομαι εγώ η λάθος και όχι εκείνοι που δεν κράτησαν τον λόγο τους. Τον τελευταίο καιρό άκουσα έντονα στην δουλειά μου πως γκρινιάζω και να δηλώσω στους αγαπητούς συναδέλφους..εγώ είμαι γκρινιάρα ή μήπως εσείς δεν κάνετε σωστά αυτό για το οποίο πληρώνεστε??? Και για να επανέλθω στο αρχικό θέμα. Γκρίνια είναι η χωρίς λόγο εκδήλωση παραπόνων. Δεν συμφωνώ όμως πως όλες οι γυναίκες γκρινιάζουν. Για να μιλήσω προσωπικά, θα γκρινιάξω στον γκόμενο μου όταν μου λέει πως θα με πάρει σε λίγο και το κάνει 2 ώρες μετά. και όχι μόνο θα γκρινιάξω αλλά θα του στείλω και άσχημα μηνύματα, έτσι γιατί θα χω νεύρα μαζί του. Θα του γκρινιάξω όταν ξεστραβώνεται να κοιτάζει κάποια ενώ είμαι μπροστά, γιατί ναι μεν κοιτάει όταν λείπω, πρέπει να το κάνει και ενώ είμαι μπροστά. Θα του γκρινιάξω όταν μου τάξει κάτι και δεν το κάνει γιατί έχω μάθει να κρατάω το λόγο μου και θέλω και οι άλλοι να κάνουν το ίδιο. Θα του γκρινιάξω και για πολλά ασήμαντα και χαζά για τα οποία όμως θα έχω δίκιο. Δεν θα του γκρινιάξω όμως αν βγει με τους φίλους του, ούτε αν γυρίσει στο σπίτι μεθυσμένος, Δεν θα του γκρινιάξω για λάθη που κάνει ενώ τον έχω προειδοποιήσει αν και μέσα μου καίγομαι να του φωνάξω ΣΤΑ ΛΕΓΑ. Δεν θα τσαντιστώ αν είμαστε μακριά και με πάρει τηλέφωνο μόνο μια φορά. Δεν θα γκρινιάξω αν δεν προσέξει το καινούριο μου φόρεμα, θα γκρινιάξω όμως αν την ίδια στιγμή προσέξει κάτι καινούριο σε μια άλλη. Δεν θα γκρινιάξω αν έχει πράγματα από πρώην θα τσαντιστώ όμως αν ασχολείται ακόμα σε μεγάλο βαθμό μαζί της. Και ερωτώ ΠΟΣΟ γκρινιάρες είμαστε πια?? Τελικά μήπως εσείς γκρινιάζετε ότι γκρινιάζουμε??

Mind the gap

Αυτή την έκφραση άκουσα πολλαπλές φορές σε μια διαδρομή μου με το μετρό στα ξένα.. Ήμουν μόνη εκεί. Χωρίς φίλους, χωρίς εκείνον, χωρίς τίποτα και η έκφραση ξαφνικά πήρε άλλες διαστάσεις..έπρεπε να προσέξω το κενό. Αλλά ποιο ακριβώς κενό; Ένιωθα τόσο άδεια και φυσικά δεν μπορούσα να κάνω κάτι γιατί τα πάντα ήταν δική μου επιλογή. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι όπως εγώ καλή ώρα που πάντα κάτι τους φταίει. Δεν βαριέμαι ποτέ και έχω τόση πολλή ενέργεια μέσα μου που οι δυνάμεις μου ποτέ δεν εξαντλούνται. Αντίθετα εξαντλούμαι υπερβολικά όταν δεν κάνω τίποτα απολύτως και τότε αρχίζουν και μου φταίνε όλα. Δεν είναι πως δεν εκτιμάω αυτά που έχω. Ίσα-ίσα. Απλά είναι φορές που όταν όλα είναι καλά, νιώθω μια ακατανίκητη επιθυμία να τα γαμήσω όλα. Μ’ αρέσει η ζωή μου και όμως όταν όλα πάνε τέλεια κάτι κάνω και τα χαλάω. Έχω δουλειά ενώ πολλοί γύρω μου όχι και αντί να λέω και ευχαριστώ , γκρινιάζω που δεν γίνονται όλα στους δικούς μου ρυθμούς τελειομανίας, έχω αυτόν που θέλω και με λατρεύει ,και ενώ πολλές κοπέλες γύρω μου θέλουν κάποιον που θέλει άλλη, εγώ γκρινιάζω στον δικό μου και κάνω μούτρα για χαζά. Έχω ένα σώμα που το λατρεύω αλλά φροντίζω να το ταλαιπωρώ με τις ποσότητες αλκοόλ που καταναλώνω. Και ότι άλλο μου πάει καλά φροντίζω να το χαλάω χωρίς λόγο. Έτσι έγινε και το εν λόγω ταξίδι που προανέφερα. Ενώ όλα ήταν καλά, φρόντισα να τα παρατήσω όλα και να χαθώ για λίγους μήνες γιατί έτσι.. Γιατί ποτέ όσα έχει ένας άνθρωπος δεν του είναι αρκετά, και ενώ ένιωθα πως το κενό ήταν μέσα μου και αυτό έπρεπε να προσέξω σκόνταψα. Στο κενό. between the train door and the station platform..και μπορεί να ένιωθα ένα κενό αλλά τουλάχιστον ήμουν ελεύθερη.

great expectations

Τον τελευταίο καιρό βλέπω γύρω μου μια απογοήτευση. Απ' όλους. Απογοήτευση από έρωτα, δουλειά, φίλους, μέλλον. Από τα πάντα. Όσον αφορά τον εαυτό μου, το ένιωσα επίσης. Απογοήτευση και αδικία. Προσπάθησα να καταλάβω άπειρες φορές πως γίνεται και συμβαίνει. Συχνά δεν φταίνε αυτοί που μας απογοητεύουν αλλά εμείς. Και οι προσδοκίες που έχουμε από κάποιον. Όταν πήρα το πτυχίο μου, και εγώ και όλοι οι απόφοιτοι συμφοιτητές μου ήμασταν σίγουροι πως σε 3 μήνες θα δουλεύουμε σε κάποιο ακριτικό νησί ή απομονωμένο βραχοχώρι. Φυσικά πλέον είμαστε όλοι άνεργοι και απογοητευμένοι. Το θέμα είναι ότι μας τάξανε δουλειά, εμείς όμως γιατί τους πιστέψαμε? Αν είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο, δεν απογοητεύεσαι ποτέ. Βλέπω κοπέλες να γκρινιάζουν που ο γκόμενος τους κάνει το ένα και το άλλο, τα οποία ένα και άλλο δεν συμπεριλαμβάνονται στα θέλω τους. Οι περισσότερες κοπέλες περιμένουν από μια σχέση συγκεκριμένα πράγματα, μόνο που το έτερον-ήμισυ τα αγνοεί, γι αυτό και καταλήγουν σε παρατεταμένα νεύρα και τελικά στο χωρισμό. Προσωπικά , δεν απογοητεύτηκα ποτέ από κανέναν γκόμενο. Ίσα-ίσα. Δίνανε τόοοοοσα πολλά, που στο τέλος με πνίγαν και έπρεπε να φύγω. Ποτέ δεν περίμενα τίποτα από κανέναν, ίσως γι αυτό και όλοι δίναν το κάτι παραπάνω. Πλέον έχω έναν υπέροχο άνθρωπο δίπλα μου, και η απογοήτευσή μου βρίσκεται απλά στην δουλειά που δεν έρχεται και στους φίλους που ήταν φίδια και που δυστυχώς κάποτε εμπιστεύτηκα. Αλλά δεν πειράζει , γιατί πως αλλιώς θα είχα δικαιολογία για να μεθάω σε ελληνάδικα ακούγοντας Καρρά και τσιρίζοντας τους στίχους με την καρδιά μου;;;