Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Λα φαμιγια

Σήμερα πήγα μια βόλτα στα μαγαζιά . βασανιζόμουν για ώρα για το αν θα έπρεπε να αγοράσω το 44 μαύρο μου φόρεμα ή μήπως να έπαιρνα αυτό το μπλέ ελεκτρίκ που κρατούσα, έτσι για αλλαγή. . ο προβληματισμός μου διακόπηκε από τις τσιρίδες μιας 14 χρονης που τσίριζε σε τόνους σοπράνο στη μητέρα της.. Ειλικρινά ήθελα να της χτυπήσω το κεφάλι στο πάτωμα μέχρι να συνέλθει και να της ουρλιάξω ‘’σε ποιον τολμάς και μιλάς έτσι ;; ‘’. Μαζί με τους ανθρώπους που είναι αγενείς, οι άνθρωποι που βρίζουν τους γονείς τους πραγματικά με εξοργίζουν. Ακούω ενήλικες να κοροιδεύουν, να βρίζουν τους γονείς τους ή ακόμα χειρότερα να μην τους μιλάνε γιατί αδυνατούν να τους κάνουν τα χατίρια. Το θεωρώ επιμελώς απαράδεκτο . Δεν λέω ότι δεν έχω έρθει σε αντιπαράθεση με τους γονείς μου αλλά ποτέ δεν θα τους στόλιζα με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Και ναι θέλω το αυτοκίνητο που μου τάξανε με το πτυχίο μου μα ξέρω επίσης πως είναι δύσκολη εποχή για τέτοια δώρα. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που τα βάζουν με την οικογένειά τους και ξεστομίζουν ως απάντηση σε όλα το κλασικό ‘’μακάρι να μην με έκανες ‘’.ειδικά μετά την ενηλικίωση ενός ανθρώπου οι γονείς δεν φέρουν καμία ευθύνη, αφού δεν είναι πια κηδεμόνες. Παρ ‘όλα αυτά οι περισσότεροι νέοι ζουν με την οικονομική βοήθεια των γονιών τους μέχρι τα 30 τους ,παρότι στην παρέα το παίζουν επαναστάτες φορώντας το disquared παντελόνι που πλήρωσε ο πατέρας τους. Οι γονείς σε μεγαλώνουν , σε ταίζουν , σε σπουδάζουν, φροντίζουν να μην σου λείψει τίποτα, στερούνται τα πάντα για να σε μεγαλώσουν και φτάνεις στην ηλικία των 20 κάτι και εκτός του ότι δεν εκτιμάς τίποτα από αυτά που κάνανε αυτοί οι άνθρωποι για σένα τολμάς και σηκώνεις και φωνή???
Προσωπικά, από μικρή θαύμαζα τους γονείς μου και ειδικά των πατέρα μου. Και τώρα που δουλεύω και ζω μόνη μου τον θαύμασα περισσότερο. Αναρωτιέμαι αν παλιά ήταν πιο εύκολο με ένα μισθό να συντηρείς μια οικογένεια ή αν εκείνος το έκανε να φαίνεται τόσο εύκολο γι αυτό ποτέ δεν μου έλειψε τίποτα. Ειλικρινά νιώθω πως τους χρωστάω τα πάντα στη ζωή μου. Τις γνώσεις που μού μετέδωσαν ,τις αξίες, τον χαρακτήρα μου και όλες αυτές τις όμορφες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Ξέρω πως είναι δύσκολο ένα παιδί να ανταποδώσει στους γονείς του όλα αυτά που του δώσανε. Το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένοι γιατί τους αξίζει. Και ξέρω πως θα είναι όταν θα είμαι και γω γιατί αυτή είναι η χαρά των γονιών ,να βλέπουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Γι αυτό ξανασκέψου το την επόμενη φορά που θα υψώσεις φωνή στην μητέρα σου γιατί μαγείρεψε μπάμιες!!!

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

στιγμές

Η ζωή μας, διάβασα κάπου , αποτελείται από στιγμές. Όντως, όποια χρονιά και αν φέρω στο μυαλό μου θα θυμηθώ τις 10 πιο έντονες στιγμές που έζησα την χρονιά εκείνη. Πώς έρχονται αυτές οι στιγμές? Πολλοί λαοί πιστεύουν πως η μοίρα μας είναι γραμμένη, άλλοι πάλι πως εμείς οι ίδιοι την ορίζουμε. Εγώ πάλι πιστεύω πως είναι ένας συνδυασμός και των δυο. Πρέπει να εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις και ευκαιρίες γιατί αυτά συνήθως δίνονται μόνο μία φορά. Άλλοι πάλι διαφωνούνε. Βλέπω ανθρώπους να παρατάνε πράγματα για άλλους ανθρώπους και θέλω να τους ουρλιάξω ‘’κοίτα τον εαυτό σου’’. Δεν είναι ότι είμαι εγωίστρια ή ότι δεν με νοιάζουν οι άλλοι. Αλλά στα λίγα χρόνιας ζωής μου η εμπειρία μου μού έδειξε πως όλοι κάποια στιγμή φεύγουν, ξεχνάνε, αφήνουν. Ο μόνος που θα είναι μια ζωή δίπλα σου είναι ο εαυτός σου. Γιατί λοιπόν να τον αφήσεις? Πού θέλω να καταλήξω και γιατί τα λέω όλα αυτά? Υπάρχουν κάποιες στιγμές που με τις επιλογές σου χάνεις αυτό το πολύτιμο πράγμα, τον εαυτό σου. Η καταπίεση σε μια σχέση, η παραμονή σε μια δουλειά που σε κάνει δυστυχισμένο, η λάθος παρέα, και γενικά οι λάθος επιλογές που σε κάνουν να μην έχεις αέρα, να τρως αλλά το κενό μέσα σου να μη γεμίζει, να αγοράζεις γελοίες παντόφλες και όμως να μην σε κάνουνε να γελάς. Εκείνες οι στιγμές που το δωμάτιο δεν έχει άλλο αέρα και νιώθεις τόσο βαρύς μα και τόσο άδειος ταυτόχρονα είναι οι στιγμές που έχεις χάσει τον εαυτό σου. Το σώμα σου τσιρίζει να φύγετε μα για κάποιο λόγο μένεις ακούνητος.
Είμαι η Μ., είμαι αυθόρμητη, ευγενική, αστεία, κυκλοθυμική, απότομη και καμιά φορά γκρινιάρα. Μου αρέσει πολύ να βγαίνω έξω , να ψωνίζω, να ταξιδεύω στον κόσμο , να ψωνίζω παπούτσια και πολλά άλλα. Κι όμως τους τελευταίους μήνες δεν είμαι αυθόρμητη και σκέφτομαι κάτι 3 φορές πριν το ξεστομίσω γιατί αν το κάνω με τη μία ίσως χάσω πράγματα. Δεν άλλαξα εγώ μυαλό απλά οι καταστάσεις με κάνανε να το βουλώσω. Δεν είμαι πια αστεία γιατί όλοι γύρω μου είναι στον κόσμο τους και ένα αστείο δεν θα τους κάνει να γελάσουν αλλά να με κοιτάξουν περίεργα. Δεν βγαίνω γιατί η λατρεμένη παρέα μου έφυγε και μετά από αυτό που έζησα με εκείνα τα κορίτσια τίποτα πια δεν θα με συγκινήσει στο βαθμό που το κάνανε εκείνες. Με λίγα λόγια δεν κάνω τίποτα από αυτά που με χαρακτηρίζουν γιατί κάπου μες τις προσπάθειες να γίνω καλύτερη έχασα τον εαυτό μου. Και ο λόγος που με οδήγησε εκεί ήταν οι λάθος επιλογές. Μετά την απόκτηση του πτυχίου μου είχα 2 επιλογές, να γίνω ανεξάρτητη και να γ…θώ στη δουλειά προκειμένου να ζήσω χωρίς τη γονική βοήθεια στον τραπεζικό μου λογαριασμό ή να γυρίσω στους γονείς μου, να με ταίζουν και να συνεχίσω τη φοιτητική ζωή στην πόλη μου. Φυσικά και διάλεξα το πρώτο, πράγμα που θα έπρεπε να με κάνει ευτυχισμένη. Και όντως με κάνει μόνο που δεν μου μένει χρόνος για να προσέξω και μένα. Και φυσικά υπάρχουν και ένα σωρό παράγοντες όσον αφορά τη σχέση μου και τη δουλειά που δεν μπορώ να αναπτύξω , όμως τα αποτελέσματα της απογοήτευσης είναι ευδιάκριτα. Και αναρωτιέμαι. Παρατάς τα πάντα για μια καινούρια αρχή που δεν ξέρεις αν θα πετύχει ή αν θα σε κάνει καλύτερα ή μένεις στην ασφάλεια της μετριότητας που ζεις?? Ξέρεις αν η αλλαγή θα σου φέρει τον αέρα που το δωμάτιο δεν έχει?? και αν ζεις όντως σε δωμάτιο χωρίς αέρα, ζεις μέρες χωρίς γέλιο και έρωτα ,κάνεις μια δουλειά που δεν σου αξίζει και νιώθεις το απόλυτο τίποτα, το αποκαλείς αυτό ζωή??

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

untitled

Για κάποιο άγνωστο λόγο από μικρή δεν ήθελα να δένομαι με ανθρώπους. Ίσως γιατί ο μπαμπάς μου ήταν στρατιωτικός και θέλοντας και μή άλλαζα φίλους και τόπο κάθε χρόνο. Ακόμα δεν ξέρω αν νιώθω κάποια πόλη σαν δική μου. Σίγουρα θεωρώ μια πόλη πατρίδα μου αλλά και αυτή καμιά φορά τη θεωρώ ξένη. Πάντα μου άρεσε να είμαι μόνη μα ταυτόχρονα δεν μου άρεσε η μοναξιά. Πιστεύω πως οι συναισθηματικοί δεσμοί με τους ανθρώπους, τους τόπους, σε κρατάνε πίσω. έχω δει ανθρώπους να παρατάνε καριέρες για κάποιον που αγαπάνε και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν μπορείς να αφήσεις κάτι πίσω και γιατί στο καλό δένεσαι τόσο πολύ. Έχω ακούσει βέβαια και το αντίστροφο. Κάποια γνωστή μου άφησε το αγόρι της για ένα μεταπτυχιακό και ακόμη και τώρα 5 χρόνια μετά θεωρεί λάθος που άφησε εκείνο τον άνδρα.. δεν καταλαβαίνω με ποια λογική πίστευε πως αν έμενε δεν θα χώριζαν η δεν θα είχαν μια βαρετή σχέση. Φυσικά όπως έχω ξαναπεί ο μεγαλύτερος έρωτας είναι και ο ανεκπλήρωτος, αυτός που δεν πρόλαβες να ζήσεις και που δεν πρόλαβε να φθαρεί. Αν είσαι αποφασισμένος να αφήσεις τη σχέση σου, τον τόπο σου για κάτι άλλο που πραγματικά θες δεν καταλαβαίνω γιατί να μένεις πίσω σκεπτόμενος τι χάνεις και πως θα ήσουν. Αφού πήρες την απόφαση προχωράς και το ζεις. Το θέμα είναι τι φοβόμαστε και δεν προχωράμε και γιατί κολλάμε τόσο πολύ με ανθρώπους? Γιατί αφήνουμε τη ζωή μας να εξαρτηθεί αποκλειστικά και μόνο από συναισθήματα και γιατί εμπιστευόμαστε την ευτυχία μας σε ανθρώπους που μπορεί τελικά και να μην ξέρουμε? Αργά η γρήγορα άλλωστε όλοι θα καταλήξουμε παντρεμένοι μέσα σε μια ρουτίνα που ούτε καν θα επιλέξουμε γιατί λοιπόν να παίξουμε αυτό το παιχνίδι τόσο νωρίς? Αν δώσεις σε έναν άνθρωπο τα πάντα πες μου λοιπόν μετά πώς να τον αφήσεις? Μιλούσα πρόσφατα με μία κυρία πολύ επιτυχημένη στον τομέα της που έτυχε να συναντήσω στο καπνιστήριο ενός κτιρίου. Της είπα πόσο πολύ θαυμάζω τη δουλειά της και τα όσα έχει πετύχει και εκείνη μου απάντησε πως θα τα αντάλλαζε όλα με μια οικογένεια που θα την περίμενε τα βράδια στο σπίτι. Συνέχισε λέγοντας πόσο μετάνιωσε που δεν παντρεύτηκε, πως τα μεταπτυχιακά και το διδακτορικό της, τα τόσα χρόνια εργασίας στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού, τελικά δεν χρειάζονταν για να είναι ευτυχισμένη αλλά στα 25 μου , μου λέει τέτοια μυαλά κουβαλούσα. Ειλικρινά σοκαρίστηκα και δεν μπορούσα ούτε να καπνίσω. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως μια τέτοια γυναίκα, 50 ετών με κορμί 20χρονης , εμπειρία και καταξίωση που θα ζήλευαν πολλοί μόλις μου απάντησε περί οικογένειας απαξιώνοντας τα τόσα χρόνια καριέρας της. Και εκεί είπε και τη φράση κλειδί, ποτέ δεν άφησα τον εαυτό μου να δεθεί με κανέναν και γι αυτό μου ήταν τόσο εύκολο να αλλάζω σχέσεις, πόλεις.. Για μένα ήταν όλα μια εμπειρία!! Το ότι μιλούσε σε μια 20 χρονη που θα σκότωνε για τη δουλειά της ,δεν την συγκίνησε καθόλου και με συμβούλευσε να μην αφήσω ποτέ τον έρωτα της ζωής μου όταν τον βρω γιατί εκείνη ( άντε πάλι ) για όλα αυτά τα πτυχία άφησε κάποιους ανθρώπους πίσω. .
Το ίδιο βράδυ σκεφτόμουν αυτά που μου είχε πει και την ίδια στιγμή την θεία μου που άφησε μια ολόκληρη καριέρα στην Ιταλία γιατί στα 28 της θεώρησε πολύ ρομαντικό να τα παρατήσει όλα και να έρθει να ζήσει στο χωριό με το θείο μου γιατί όσο ήταν μαζί του ήταν ευτυχισμένη . και έτσι έγινε ! τον πρώτο, τον δεύτερο, τον τρίτο χρόνο μέχρι που στον πέμπτο βαρέθηκε αλλά ήταν αργά για να συνεχίσει την καριέρα που εγκατέλειψε και πλέον 19 χρόνια μετά το πετάει στο θείο μου με κάθε ευκαιρία σιχτιρίζοντας τα νιάτα της και τα μυαλά που κουβαλούσε. Τελικά μπερδεύτηκα και δεν ξέρω τι να πιστέψω!! Δεν γίνεται να ζήσεις την ζωή σου, με τον άνδρα τον ονείρων σου και να είστε μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα όπου θα λέτε ιστορίες από τα νιάτα σας στα εγγόνια σας γύρω από το τζάκι; Πρέπει αναγκαστικά να χάσεις κάτι; Ξέρω πως όσοι το διάβασαν σκέφτηκαν αν θα άφηναν αυτόν που είναι δίπλα τους για να κάνουν κάτι άλλο που πραγματικά θέλουν. Δεν ξέρω τι θα έκανα. Προσωπικά άφησα κάποτε κάποιον για να κάνω κάτι που ήθελα και ταυτόχρονα έχω αφήσει κάτι που ήθελα πολύ για κάποιον. Το μόνο που μετάνιωσα ήταν η δεύτερη περίπτωση και θα το θυμάμαι για χρόνια! Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να τα κάνεις μόνο στη δεκαετία των 20 και όμως πολλοί τα αφήνουν από φόβο μην χάσουν κάτι σίγουρο. Γιατί δεν αφήνεστε και κάνετε από τώρα πράγματα που θα έχετε χρόνο να τα κάνετε σε όλη την υπόλοιπη ζωή σας?? Οι ευκαιρίες έρχονται μόνο μία φορά! Και αν σου’ ρθει ;; Θα τη χάσεις;;

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

i am in miami bitch

Πάντα στις ταινίες έτρεφα μια ιδιαίτερη προτίμηση προς τις κακούς χαρακτήρες. Δεν ξέρω το λόγο , μα πάντα απεχθανόμουν τις φτωχιές πλην τίμιες και καλόκαρδες ηρωίδες που υπέφεραν από τα βασανιστήρια της εκάστοτε bitch που ήθελε να καταστρέψει τις ζωές τους. Οι κακοί πάλι με έμφαση στους γυναικείους ρόλους μου βγάζανε ένα θαυμασμό και μια συμπάθεια. Φυσικά δεν μιλάω για κακούς άνευ λόγου και αιτίας ,όσοι εκδικούνταν είχαν πάντα κάποιους λόγους. Αν και είμαι της άποψης πως αν κάποιος προσπαθεί να καταστρέψει τη ζωή σου δεν κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια και κλαις τη μοίρα σου αλλά παλεύεις, στις ταινίες πάντα με γοήτευε η επιμονή κάποιον γυναικών να πάρουν αυτό που θέλουν με κάθε μέσo. Φυσικά η κόντρα αν δεν ξεκινούσε για λόγους καριέρας, ξεκινούσε για το γνωστό λόγο που βασανίζει το μυαλό των 95% των γυναικών, τους ΑΝΔΡΕΣ. Θα παραθέσω μερικές από τις αγαπημένες μου :

1 ) soraya Montenegro : όλα ξεκίνησαν από τον κακομαθημένο πλούσιο Λουίς Φερνάντο Ντε λα βέγκα, όπου όπως σε όλους τις ταινίες άλλαξε για χάρη της καλόκαρδης Μαρίας της γειτονιάς. Η Σοράγια μην μπορώντας να αντέξει πως την παράτησε για μια ρακοσυλλέκτρια παρακατιανή θέλησε να πάρει εκδίκηση. Έκανε τα πάντα. Απήγαγε κόσμο, σκότωσε πολλούς, έπεσε από μια τζαμαρία 10 ορόφων, έκανε φυσιοθεραπείες για 10 χρόνια με μόνο σκοπό της ζωής της να πάρει εκδίκηση από εκείνη την παρακατιανή, η οποία περνούσε τον χρόνο της δίνοντας λεφτά στους φτωχούς και ταίζοντας μικρά μεξικανάκια. Θαύμαζα πάντα την επιμονή της Σοράγιας η οποία δεν κατάφερε ποτέ να πάρει εκδίκηση καθώς ο μαμόθρεφτος Ναντίνο ερωτεύτηκε τελικά την θετή της κόρη την οποίας των πατέρα παντρεύτηκε για να σκοτώσει λίγο αργότερα και να κληρονομήσει τα λεφτά του. ( σατανικό!) H γυναίκα αυτή αφιέρωσε όλη της ζωή της στο να εκδικηθεί τη Μαρία. Και ενώ στο τελευταίο επεισόδιο απαγάγει τη Μαρία σε ένα εξοχικό το οποίο περιχύνει με πετρέλαιο , το καταραμένο χέρι του γόη Λουίς Φερνάντο πετάγεται από το πουθενά και η Σοράγια καίγεται. Αυτό για να δείτε τι παθαίνει όποια κολλάει με πρώην. Γι αυτό ξεκολλήστε!!

2 ) H θεά Σωσώ Παπαδήμα : όταν μαθαίνει πως ο άνδρας της την απατά και μάλιστα με μια κακομοιριασμένη γυναικούλα σαν τη Φλώρα, η θεά Σωσώ δεν φέρεται σαν κατίνα, σχεδιάζει συνεχώς πώς να τον βγάλει από τη μέση. Σατανική και πανούργα, μισεί τους πάντες και τα πάντα και το μόνο που τη νοιάζει είναι πως θα κάνει κακό στους γύρω της και πως θα ξεφορτωθεί τον καζανόβα χασάπη άνδρα της, τον Aλέκο. Στη Σωσώ έτρεφα πάντα μια τεράστια συμπάθεια, γιατί καταβάθος μου φαινόταν πληγωμένη από όλους. Λάτρευα την εφευρετικότητα της και την επιμονή της να πετύχει το στόχο της. Στα συν ήταν το απίστευτο μαύρο χιούμορ της . Χόμπι της ήταν να κάνει φάρσες όταν έπληττε (χαχα), και να πίνει σκουλήκια με το ποτό της. Έτσι, για το κακό!! Στην προσπάθεια της να σκοτώσει τον λεγάμενο, ξεκλήρισε πολύ κόσμο. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Αλέκος παραμέλησε μια τέτοια γυναικάρα για ένα τσόκαρο( βλ. Φλώρα).

3) H μέγαιρα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Τασσώ Καββαδία. Λάτρευα το κακιασμένο βλέμμα της . Pοτέ δεν την αντιπάθησα γιατί σε όλες τις ταινίες θεωρούσα ότι είχε κάποιο δίκιο και καλά έκανε και το διεκδικούσε. Καθιερώθηκε από τους ρόλους κακιάς καθώς κυνηγούσε να καταστρέψει την Λάσκαρη που έτρωγε τα λεφτά του Μάνου Κατράκη. Βούλιαζε πλοία για να πάρει λεφτά, και προσπαθούσε να καταστρέψει το δεσμό του Κούρκουλου με την Καρέζη αφού έβλεπε την κόρη της να υποφέρει.

Βέβαια, στην πραγματική ζωή υπάρχουν πολλά πράγματα που σε κάνουν να θέλεις εκδίκηση από κάποιον. Υπάρχει όμως και μια μεγάλη κατηγορία γυναικών που είναι σκύλες με όλους άνευ λόγου και αιτίας. Είναι οι κοπέλες που έχουν μονίμως στο πρόσωπο τους μια έκφραση κάτι μου φταίει, γιατί πάντα κάτι τους φταίει. Τις εκνευρίζουν όλοι και όλα και είναι αγενείς και απότομew με όλους. Η κακία τους οφείλεται κυρίως στο ότι είναι τρομερά κομπλεξικές και στο ότι ζηλεύουν τους πάντες με την κακή έννοια. Ξεχωρίζουν από την ξινίλα που έχουν στα μούτρα τους και από τον αγενή τρόπο με τον οποίο θα σου απαντήσουν. Είναι η πιο μισητή φάρα γυναικών και θα έπρεπε να λιθοβοληθεί, να κοπανηθεί με σφυρί, να αφανιστεί ή να κρεμαστεί στην κεντρική πλατεία της πόλης για παραδειγματισμό. Κανείς δεν τις πάει και ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς αυτές.

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Συμβουλές προς γυναίκες

Μετά το αντίστοιχο κείμενο προς άνδρες, θεωρώ υποχρέωση μου να παραθέσω κάποιες συμβουλές και προς τις γυναίκες. Το λοιπόν :
1 ) Όταν ο γκόμενος σας κοιτάζει κάποια άλλη (διακριτικά πάντα), δεν είναι ανάγκη να κρεμάτε τα μούτρα σας μέχρι το πάτωμα ούτε να τσακώνεστε. και σεις το κάνετε και μάλιστα αδιάκριτα. Βέβαια αν τη φλερτάρει ταυτόχρονα ή έχει ξεστραβωθεί έχετε κάθε δικαίωμα να του ανοίξετε το κεφάλι.( είπαμε να κοιτάξει λίγο τον κώλο της όχι να την πηδάει με τα μάτια.)
2 ) Σταματήστε να σχολιάζετε αρνητικά άλλες γυναίκες. ναι αυτές οι θεές που κοιτάνε οι άνδρες στην τηλεόραση και στα περιοδικά είναι πιο ωραίες από εσάς και με το να ουρλιάζετε ότι έχει κυτταρίτιδα ή στραβή μύτη δεν σας κάνει πιο ωραίες αλλά κομπλεξικές.
3 ) Σταματήστε να φρικάρετε με το σώμα σας . Κάθεστε και μετράτε θερμίδες από το οτιδήποτε ενώ στην πραγματικότητα θα το φάτε όσες θερμίδες και να χει. Κρατήστε ένα μέτρο σε όλα. Δεν είναι ανάγκη να τρώτε τα κέρατα σας τα χριστούγεννα και να παλεύετε 3 μήνες μετά να τα χάστε για να ξαναπάρετε το Πάσχα.
4 )Μη ζητάτε βοήθεια συνεχώς από τους άνδρες. Δεν είναι τραγικό να αλλάξτε μόνες σας μία λάμπα.
5) Μην ντύνεστε σαν σούργελα, ξέκωλα και ταυτόχρονα ψάχνετε για σοβαρή σχέση! Ο κώλος σας σε κοινή θέα δεν είναι από τα ζητούμενα των ανδρών για σοβαρή σχέση.
6) Τον θέλετε , τον κυνηγάτε έχετε πάθει ψύχωση μαζί του αλλά εκείνος είναι απόμακρος. Όχι δεν τον παίζει δύσκολος, απλά ΔΕΝ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ. Δεν κατάλαβα ποτέ την εμμονή μιας κοπέλας να ξεφτιλίζεται και να επιμένει να κυνηγάει κάποιον που τη φτύνει. Ακόμα και αν περάσατε κάποια βράδια μαζί , δέξου ότι σε ήθελε απλά για σεξ και προχώρα στον επόμενο!
7 ) Μην ρωτάτε πράγματα που δεν αντέχετε την απάντηση. Ο σύντροφός σας είχε ένα παρελθόν όπως και εσείς με το να ρωτάτε πράγματα για άλλες σχέσεις που είχε το μόνο που θα καταφέρετε είναι να φρικάρετε περισσότερο.
8 ) Σεβαστείτε τις φίλες σας. Δεν είναι τυχαία υποτιμημένη η γυναικεία φιλία. Υπάρχουν 100 χιλιάδες άνδρες γύρω σας γιατί πρέπει να την πέσετε σε εκείνον της κολλητής σας??
9 ) Σταματήστε να προσποιείστε κάτι που δεν είστε. Αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθείτε.
10 )Σταμάτα να κολλάς σε χαζά και να πρήζεις τους γύρω σου. Μπορεί να ξεχνάς κάτι σημαντικό, θα θυμάσαι για πάντα όμως κάτι που σου ο δικός σου μια Παρασκευή στις 8 και τέταρτο στο τάδε μέρος.
11 ) Σταματήστε να γκρινιάζετε για όλα και μην ξινίζετε κάθε φορά που μπαίνει μια πιο ωραία από εσάς στο χώρο που βρίσκεστε.
12 ) Μην βασανίζετε το μυαλό σας με το αν θα σας χωρίσει ή όχι. Αν ένας άντρας θέλει να σας σουτάρει ΘΑ το κάνει.
13 ) Σταματήστε να πετάτε λεφτά σε άχρηστες μαλακίες. Και κόψτε το υπερβολικό βάψιμο δεν σας κάνει πιο ωραίες, σας κάνει απλά να μοιάζετε με καρνάβαλο.
14 ) Δεχτείτε επιτέλους ένα χωρισμό. ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΟ πάτε παρακάτω.