WTF?

           Κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο τον τελευταίο καιρό.  Η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την κρίση μέσης ηλικίας, ήρθε και τρέλανε εντελώς τις μεγαλύτερες ηλικίες.  Πριν βιαστείτε να με πείτε κακιά, σκεφτείτε λίγο και μόνοι σας και θα δείτε ότι πραγματικά μερικοί ηλικιωμένοι το χουν χάσει.Χτες το απόγευμα βγήκα για να κάνω τα ψώνια του νοικοκυριού μου.  στο δρόμο για το super market και ενώ περίμενα υπομονετικά στο φανάρι μια ηλικιωμένη γλυκύτατη γριούλα, αψήφισε τα πάντα διασχίζοντας με το καροτσάκι της λαικής το δρόμο. Φυσικά η κυκλοφορία σταμάτησε , τα αυτοκίνητα αρχικά κόρναραν αφήνοντας παγερά αδιάφορη την γριούλα που διέσχιζε το δρόμο με το πάσο της. Όταν οι οδηγοί άρχισαν να βρίζουν διαμαρτυρόμενοι  πως για τους πεζούς υπήρχε κόκκινο, η γριούλα γύρισε με ύφος και τους αποκάλεσε ‘’τσογλάνια’’ που δεν σέβονται τις μεγαλύτερες ηλικίες. Σοκαρισμένη συνέχισα την πορεία μου όταν για κακή μου τύχη βρέθηκα πίσω από την εν λόγω κυρία στο επόμενο πεζοδρόμιο. Το πεζοδρόμιο στενό, η γριούλα αλάνι, και κάπως έτσι είχα κολλήσει πίσω της καθώς πήγαινε με το πάσο της και το καροτσάκι της πιάνοντας όλο το πεζοδρόμιο  αδιαφορώντας για τους υπολοίπους που βιαζόταν.  Ένας πιτσιρικάς που έκανε το λάθος  να της ζητήσει να περάσει δέχτηκε την εξής αντίδραση. Η γριούλα σταμάτησε , τον λοξοκοίταξε και του είπε ότι αν βιάζεται μπορεί να πάει από τον δρόμο , ύστερα συνέχισε και πάλι, αυτή τη φορά  με πιο αργό βήμα .
             Αφού κατάφερα να προσπεράσω τη γριούλα βρέθηκα στο μανάβικο της γειτονιάς για να ψωνίσω τα ζαρζαβατικά μου. Μπαίνοντας μέσα είδα μια άλλη γριούλα, το ίδιο γλυκιά και αθώα με την προηγούμενη. Η συγκεκριμένη γυρνούσε από καφάσι σε καφάσι, παραπονούμενη στο μανάβη για τα λαχανικά. Αφού έκανε 100 ώρες να διαλέξει ντομάτες, τις οποίες προόριζε για τρίψιμο, κατευθύνθηκε στον πάγκο με τις πατάτες. Οκ θα μου πείτε η πατάτα είναι πατάτα θα την κόψεις θα την βράζεις-ψήσεις-τηγανίσεις, άρα είναι εύκολη η διαλογή τους. Για εσένα ναι για την γριούλα πάλι όχι. Αφού έψαξε ένα δίχτυ 10 κιλών αποφάσισε πως καμία δεν ήταν καλή για τηγάνισμα και ανάγκασε το μανάβη, ο οποίος βρισκόταν σε ηλικία και στα πρόθυρα εγκεφαλικού, να φέρει άλλο ένα δίχτυ από την αποθήκη γιατί αυτές που είχε μπροστά δεν ήταν καλές. Αγανακτισμένος και κατακόκκινος ο μανάβης κουβαλούσε πατάτες πέρα δώθε . Η γριούλα αδιάφορη και απογοητευμένη δήλωσε πως καμία πατάτα δεν είναι καλή και επειδή δεν βλέπει καλά να κόβει, θα πάρει εκείνες τις προτηγανισμένες του μπαρμπα-στάθη που τις έφαγε και παλιά και ήταν και ωραίες. Πλήρωσε τις ντομάτες παραπονούμενη για την τιμή τους , και έφυγε σέρνοντας το καροτσάκι της. Ο μανάβης ήταν στα πρόθυρα φόνου, και εγώ όντας σε δύσκολη θέση αγόρασα 2 κιλά πατάτες γιατί ντράπηκα.
            Πηγαίνοντας σπίτι είδα ότι η γριούλα είχε όντως δίκιο γιατί οι πατάτες δεν τηγανίζονταν αλλά μαύριζαν και οι ντομάτες ήταν για κλοτσιές. Το ίδιο απόγευμα με βρήκε στα μαγαζιά να ψωνίζω με μια φίλη. Μετά από ώρα , βρισκόμασταν στην ουρά για το ταμείο. Στο μαγαζί επικρατούσε ο κακός χαμός και η ουρά ήταν μεν ατελείωτη αλλά προχωρούσε σχετικά γρήγορα. Λίγα λεπτά αργότερα παρατηρήσαμε πως είχαμε κολλήσει . Ο λόγος? Μα φυσικά μια ηλικιωμένη κυρία. Η εν λόγω κυρία, εκπρόσωπος του στιλ Άρτα- Γιάννενα , συνοδεύονταν από την κόρη της, καταζητούμενη επίσης από την αστυνομία μόδας. Ήταν εμφανές πως μένανε σε κάποιο χωριό και είχαν κατέβει για ψώνια. Ο λόγος που καθυστερούσαν την ουρά δεν ήταν επειδή είχαν πολλά ρούχα, αλλά γιατί η κυρία επέμενε να της κόψουν κάτι από την τιμή του φορέματος. Άδικα οι κοπέλες στο ταμείο της εξηγούσαν πως πρόκειται για πολυεθνική και δεν μπορούν να κάνουν παζάρια. Η κυρία επέμενε να μην της κόψουν απόδειξη και να μειώσουν την τιμή του φορέματος και πως λόγω κρίσης πρέπει να κόβουνε λίγο. 20 λεπτά μετά και αφού το πήρε απόφαση, έφυγε χωρίς να αγοράσει το φόρεμα και φωνάζοντας πως δεν πρόκειται να ξανα ψωνίσει από εκεί.Δεν έχω να σχολιάσω κάτι άλλο ,τα συμπεράσματα δικά σας.

Πάσχα

Το Πάσχα που πέρασε ίσως ήταν από τα καλύτερα που έχω περάσει.  Χαίρομαι που δεν είμαι κανένα βλαμμένο και έχω φίλους ακόμα στο πατρικό μου. μην γελάτε απλά ένα ξέρω ένα σωρό ανθρώπους που όταν γυρνάνε στο πατρικό τους απλά δεν έχουν φίλους.  Έκανα πολλές κραιπάλες, είδα πολύ κόσμο και πέρασα υπέροχα. Φυσικά στο όλο ωραίο σκηνικό προστέθηκαν συγγενείς που δεν με χωνεύουν, κυρίως γιατί δεν χωνεύουν τη μάνα μου. Δυστυχώς δεν είμαι σαν εκείνη γι αυτό και τα τελευταία χρόνια απαντάω αναλόγως στις προσβλητικές ερωτήσεις τους.  Είναι περίεργοι κάποιοι συγγενείς.  Και κατάλαβα με τα χρόνια πως αυτοί που στη ζωή σου θα σε ζηλέψουν πιο πολύ και θα σου  κάνουν κακό είναι κυρίως οι ‘’κολλητές’’ σου και κάποιοι συγγενείς. Κάποιες μέρες του Πάσχα , δούλεψα στο café-bar του αδερφού μου. Είδα κόσμο πολύ, κόσμο από τις γύρω περιοχές και κυρίως κόσμο που δεν ήξερα. Το περίεργο δεν είναι αυτό, το περίεργο είναι ότι δεν είδα κανέναν συγγενή μας. Ναι μεν τον πρώτο καιρό ερχόταν αρκετοί, αλλά όσο το μαγαζί ανέβαινε τόσο εκείνοι άρχιζαν να αραιώνουν τις επισκέψεις ένας ένας. Πονάει να βλέπεις το ξαδερφάκι σου να βγάζει πιο πολλά από εσένα, ε?  Ανέκαθεν δεν τα πήγαινα καλά με συγγενείς και αυτός ήταν ένας λόγος παραπάνω.  Τόσες μέρες διακοπές και δεν πέρασε κανείς τους ούτε για ένα γαμημένο καφέ. Φυσικά δεν είχα αυτούς ανάγκη, ούτε περίμενα να έρθουν αλλά το θεωρώ ανέντιμο και ανήθικο να με φιλάνε ψεύτικα με χαρά όταν με βλέπουν , να με ρωτάνε πως πάει το μαγαζί, και πότε θα με δούνε από την στιγμή που δεν σηκώνουν τον κώλο τους να έρθουν να με δούνε. Δεν ήξερα που θα με βρούνε τέτοιες μέρες?? Όσον αφορά τις μεγαλύτερες ηλικίες που λύσσαξαν να ρωτάνε και τι θα κάνω στη ζωή μου και που δουλεύω , ενώ ξέρουν με κάθε λεπτομέρεια από την γιαγιά μου τι κάνω και που δουλεύω να τους ενημερώσω ότι τους έχω γραμμένους και ότι στη ζωή μου θέλω να κάνω στριπτιζ σε κακόφημα μαγαζιά και να παντρευτώ ένα ρώσο που να πίνει και να με βαράει.. και επειδή μου δώσατε ένα κάρο συμβουλές να σας δώσω και γω μία. Βαφτείτε μπλε ρε και πέστε στη θάλασσα.  Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις στο σόι μου, άτομα που σέβομαι , που λατρεύω και ξαδέρφια , καλά μία είναι, ξαδερφή που τη νιώθω αδελφή μου. οι υπόλοιποι απλά fail.

Το άλλο κουλό που συνέβη το Πάσχα είναι το εξής. Με πλησίασε ένας τύπος προφανώς μεθυσμένος ο οποίος ενώ αρχικά μου την έπεφτε, στη συνέχεια θυμήθηκε ότι πριν 2 χρόνια είχε πηδήξει μια κοπέλα που έκανα παλιά πολύ παρέα, και άρχισε να μου μιλάει για την τότε λυσσάρα φίλη μου , που δεν ήξερε να παίρνει ‘’πι..ες’’,  που απλά άνοιγε τα πόδια και περίμενε από τον άλλον τα πάντα, και αφιέρωσε τα υπόλοιπα 10 λεπτά στο να μου παρομοιάζει τον κώλο της με χαλασμένο ζελέ . Το περίεργο δεν είναι αυτό γιατί πάνω κάτω έχω μάθει πως μιλάνε οι άντρες. Το περίεργο είναι ότι παρά τα δεκάδες σινιάλα που έκανα στον αδερφό μου και σε φίλους μου να έρθουν να με σώσουν ,κανείς δεν ήρθε. Καθ όλη τη διάρκεια της συζήτησης του κώλου, κοιτούσα τα νύχια μου και σκεφτόμουν πόσο πολύ θα ήθελα να φάω ένα. Από το καρναβάλι που έσπασα το δόντι μου, δεν μπορώ να τα φάω με το νέο χτιστό μου δόντι. Για πρώτη φορά λοιπόν στη ζωή μου είχα νύχια. Όσο ο τύπος είχε ξεφύγει , άρχισα να τρώω δειλά δειλά ένα νύχι με τα πίσω μου δόντια.  Ένιωσα μια μεγάλη χαρά και ανακούφιση και σκέφτηκα ότι άλλο ένα δεν πειράζει. Έτσι άρχισα σιγά σιγά να τρώω και τα υπόλοιπα. Λίγη ώρα αργότερα, μία άγνωστη ήρθε τα νεύματα που έκανα να σωθώ και ήρθε και με πήρε. Κοίταξα αηδιασμένη το δεξί μου χέρι όπου είχα φάει όλα τα νυχάκια μου, και μην μπορώντας να κάνω αλλιώς έφαγα και το αριστερό. Το βράδυ κοιμήθηκα χαρούμενη και με κουτσοφαγωμένα νύχια.

Το Πάσχα είδα πολλούς γνωστούς. Και το περίεργο είναι πως λόγω κρίσης πολλοί γυρίσανε στο πατρικό τους. Να δείτε που όπως πάει σε λίγο θα επιστρέψουμε όλοι.  Το επόμενο ταξίδι μου θα είναι στις εκλογές. Προβληματίζομαι πολύ με αυτό το θέμα. Ποτέ δεν έχω ψηφίσει, όμως τώρα είναι αλλιώς. Είμαστε ένα κράτος που γέννησε τη δημοκρατία, την ελευθερία λόγου, την φιλοσοφία, και ξαφνικά βρισκόμαστε να χρωστάμε , και αν και δεν είμαστε το μόνο κράτος που χρωστάει ξαφνικά όλη η πίεση πέφτει σε μας. Κριτικάρουν τις συνήθειες μας, τον τρόπο ζωής μας, κριτικάρουν την Ελλάδα που γέννησε τον όρο κριτική. Το θέμα όμως δεν είναι οι άλλοι, το θέμα είναι οι δικοί μας. Αυτοί που για δεκαετίες ψηφίζαμε και φτάσαμε τώρα εδώ. Αυτούς που πηγαίναμε και ζητούσαμε ρουσφέτια, αυτοί που παίρναν μίζες και ρήμαζαν το δημόσιο προυπολογισμό. Εδώ που φτάσαμε όμως δεν πρέπει να αφήσουμε τα πράγματα στη μοίρα τους. εμείς οι νέοι πρέπει να ψηφίσουμε. Προσωπικά δεν θα αφήσω τους γονείς μου να ψηφίσουν εκτός αν θέλουν να τους δώσω το ψηφοδέλτιο σταυρωμένο. Φυσικά για τους ηλικιωμένους ούτε λόγος. Η επόμενη κυβέρνηση θα επηρεάσει τη δικιά μας ζωή, των νέων. Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Δεν πρόκειται να γράψω άλλα γι αυτό το θέμα απλά σκεφτείτε το καλά. Προσωπικά είναι η πρώτη φορά που θα ασχοληθώ πριν ψηφίσω και  σκεφτείτε και σεις πριν ψηφίστε. Και μην ξεχάστε να κλειδώστε γονείς και παππούδες.

χωρίς ταυτότητα

Τις τελευταίες μέρες κουράστηκα πολύ. Πάρα πολύ. Μου ‘σκασε να πάω ένα ταξίδι στο εξωτερικό και αποφάσισα να βγάλω ταυτότητα. Όχι ότι δεν είχα , αλλά να μετά το τελευταίο μου ταξίδι όπου έλειπα καιρό ο διάολος που λέγεται Πεπίτα μου έφαγε τη μισή, έτσι για να μην ξαναφύγω. Κυκλοφορώ λοιπόν έτσι σχεδόν ένα χρόνο. Ε ,ήταν καιρός να αλλάξω. Η κούραση βέβαια δεν ήταν τα εισιτήρια αλλά η ταυτότητα. Γιατί? Γιατί προφανώς η ασφάλεια Πατρών την έχει δει Ιντερπόλ και πνίγεται και γι αυτό πρέπει 7-8 το πρωί να πας για να κλείσεις ραντεβού για να σε δεχτούν την ίδια μέρα!! Πήγα λοιπόν που λέτε , αφού στο διάστημα 8-12 είχα τρέξει να ΚΕΠ για να βρω 1 μόνο υπάλληλο, η οποία μόλις έφτασε η σειρά μου έφυγε και ήρθε μια άλλη με 9 σακούλες καταστημάτων να εξυπηρετήσει. Η οποία σαφώς και είχε νεύρα αφού από τις 8 που υποτίθεται ότι δούλευε βγήκε να ψωνίσει και μάλλον δεν βρήκε αυτά που ήθελε, και έτσι ξέσπασε πάνω μου βρίζοντας τους ‘’ καράβλαχους ’’ στην πόλη μου που στέλνανε λάθος πιστοποιητικό γεννήσεως. Δεν την έβρισα γιατί είχε δίκιο ,οι πατρινοί είναι πολιτισμένοι και άρχοντες και εμείς στην θεσσαλία, βλάχοι. Τώρα πως βγήκαν τα 5 Π για τους πατρινούς και τα λοιπά για τους καταυλακιώτες δεν ξέρω να το εξηγήσω μιας και είμαι καραβλαχάρα. Αφού πήρα το χαρτί μου της έριξα 2 καντήλια έτσι για να δει πως βρίζουνε οι βλάχοι , έβρισα και την 1 υπάλληλο που μόλις είχε επιστρέψει με ψώνια.
Σειρά είχαν οι φωτογραφίες. Πήγα σε ένα κεντρικό μεγάλο φωτογραφείο , όπου με το που μπήκα ο τόπος πλημμύρησε από τα σάλια του 60 πορνόγερου φωτογράφου. Αφού προσπάθησε να με πείσει να γίνω κοκκινομάλλα , καθώς και να πιάσει τα μαλλιά μου με τα κωλόχερά του δήθεν για να δει την ποιότητα, έβγαλα 2 φωτογραφίες, όπου μοιάζω με πακιστανή στοιβαγμένη με άλλους 150 σε βάρκα 10 ατόμων. Επειδή δεν είχα ώρα ευχαρίστησα τον πορνόγερο που δεν δέχονταν και λεφτά για 2 φωτογραφίες μωρέ όπως είπε και ήταν και τιμή του πήρα τον δρόμο για την ασφάλεια. 1 ώρα και μισό πακέτο τσιγάρα μετά ήταν η σειρά μου να μπω στην ασφάλεια. Αφού μου πήραν όλα τα χαρτιά, μου ζήτησαν να φέρω μέσα το μάρτυρα και όλα οκ. Ναι αλλά ποιον μάρτυρα? Έπρεπε να βρω μάρτυρα. Τσακίστηκα λοιπόν στο μαγαζί που δουλεύω αποφασισμένη να αρπάξω όποιον βρω μπροστά μου , και να τον σύρω στο τμήμα. 3 λεπτά μετά ξαναγύρισα στο τμήμα με ένα βεσπάκι και έναν λεγόμενο τούμπανο φίλο φίλου μου που ήρθε να υπογράψει. Του ζητήθηκε ταυτότητα για να υπογράψει και βγήκε να την πάρει. Στο διάστημα που έλειπε έμαθα ότι την ζητάνε σε περίπτωση που εκκρεμεί κάποιο ένταλμα εις βάρος του. Όταν τον ενημέρωσα τσίριζε ότι εκκρεμούν 2 , εκ των οποίων το ένα για ξυλοδαρμό και το άλλο για χρέη. Και ότι το έκανα επίτηδες επειδή με πλήρωσαν ανταγωνιστές του για να τον κλείσω μέσα. Τέλειο??. Έφυγε τρέχοντας με το βεσπάκι και εγώ έμεινα μόνη μου με τα χαρτιά στο χερι και μια γριούλα που προσφέρθηκε να κάνει ότι με ξέρει και να υπογράψει.
Αφού λοιπόν πήρα και τον αριθμό ταυτότητας, πήγα να κλείσω εισιτήρια. Προς μεγάλη μου έκπληξη για κοντινό προορισμό το ταξιδιωτικό μου ζήτησε 280 ευρώ για μια απόσταση 4 ωρών. 2 πήγαινε, 2 έλα. Από περιέργεια μπήκα στο Ίντερνετ και βρήκα τη συγκεκριμένη πτήση που μου έλεγε στην τιμή των 210 και σκέφτηκα τι στο καλό βγάζουν από κάθε ταξίδι και τι χρειάζεται για να ανοίξω γραφείο. Το ταξίδι είναι μιας οργάνωσης πανευρωπαικής όπου έχω ξανα ταξιδέψει και προάγει την συλλογικότητα , την ανταλλαγή κουλτούρας. Όλα τα μέλη βοηθάνε τα υπόλοιπα και γενικά όλοι μαζί αλληλοβοηθιούνται για να ταξιδεύουμε οικονομικά και να γνωρίζουμε όλο τον κόσμο. Φυσικά έπεσα πάλι πάνω στην εξαίρεση καθώς άμα δεν στείλω πάνω από 10 μηνύματα και e mail και αμα δεν γίνω σπαζαρχίδω κανένας δεν μου απαντάει για να με βοηθήσει, γι αυτό και στο τελευταίο e mail τους ευχαρίστησα για τη βοήθεια και πρότεινα να αλλάξουν το σύνθημα της οργάνωσης από ΄΄ όλοι για όλους’’ σε ‘’ βγάλε το φίδι από την τρύπα μόνος σου’’. ξενέρωσα του κερατά και σκέφτηκα να μην πάω καθόλου αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει. Γι αυτό το νου σας και μακριά από τέτοιου είδους οργανώσεις.. γεια χαρράααα

γιαούρτι έχω μάνα μου

Η βδομάδα που πέρασε ήταν η πρώτη βδομάδα μετά την ενηλικίωση μου που δεν έριξα καντήλι. Περίεργο για μένα που κατεβάζω 365 το χρόνο και εκνευρίζομαι με το παραμικρό. Ούτε ο ανάδρομος ερμής ούτε και τα νεύρα που μου δημιουργήθηκαν με έκανα να βρίσω. Μπορώ να πω μόνο ότι είχα λίγο άγχος. Λίγο όμως. Από κει που όλα ήταν ήρεμα και σκέφτηκα πόσο καλή νοσοκόμα θα γινόμουν αφού τον τελευταίο καιρό βαρούσα ενέσεις με την ρουτίνα της καθημερινότητας ξαφνικά και πάλι όλα ανατράπηκαν. Κατ αρχάς πρέπει να πάω σε ένα ινστιτούτο γερόντων να δω μήπως έχω αυτό που διαφημίζει ο Βουτσάς γιατί αν δεν πιώ κανά ποτό, ο ύπνος τα βράδια δεν με πιάνει. Σχολάω γύρω στις 2 και από κει και πέρα αποχαυνώνομαι στην τηλεόραση. Το τι σειρές έχω δει δεν υπάρχει. Btw τι σκατά παίζει με αυτά τα τούρκικα πρωί , μεσημέρι, βράδυ? Και γιατί δεν παίζουν τα μελανούρια οι τούρκοι αλλά κάτι κατάξανθοι μόντελοι? Βαριέμαι πολύ να τα δω αλλά σε κάθε ζάπινγκ τα πετυχαίνω μπροστά μου. μου την δίνουν πολλοί οι τούρκοι. Θυμάμαι ένα κρύο βράδυ στον έβρο που ήμουν μόλις 5 χρονών και ο πατέρας μου έφευγε μαζί με όλο το στρατό της πόλης για το γνωστό σκηνικό με την σημαία στα Ίμια. Από τότε πάντα φοβόμουν και με τσάντιζαν σε κάθε σκηνικό γιατί ο πατέρας μου έφευγε για μέρες. γι αυτό και δεν βλέπω τούρκικα.

Δεν ξέρω αν βλέπετε εσείς αλλά αν βλέπετε κόψτε τα. Που λέτε λοιπόν τα βράδια δεν με πιάνει ο ύπνος . Ευτυχώς τον τελευταίο καιρό ξενυχτάει και το έτερον ήμισυ μαζί μου και έτσι απασχολούμαι με τον καλύτερο τρόπο. Την τελευταία βδομάδα όμως πέφτω νεκρή για ύπνο . Λίγο οι σκέψεις ,λίγο το ποτό, λίγο που βαρέθηκα την 105 επανάληψη του καφέ της χαράς πέφτω και κοιμάμαι. Βέβαια είμαι πολύ αγχωμένη. Τι θα κάνω το καλοκαίρι, τι θα κάνω το σεπτέμβρη,τι άλλο να σπουδάσω για να βρω δουλειά και μπλα μπλα μπλα. Και εκεί που βαριόμουνα την τελευταία βδομάδα ο ανάδρομος ερμής με ευνόησε. Το κινητό μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει από τα φτωχά βιογραφικά που έστειλα. Με αποτέλεσμα να μου έχουν προτείνει δέκα δουλειές και να μην ξέρω ποια θέλω. Περίεργο πράγμα. Αυτό συνήθως συμβαίνει με γκόμενους. Όταν είσαι single κανείς και εκεί που κάνεις σχέση πλακώνουν όλοι και σε μπερδεύουν. Έτσι και τώρα. Ενώ βαριόμουνα και κανόνισα ένα ταξιδάκι αναψυχής, μου σκάσανε δουλειές και δεν ξέρω τι να πάρω και τι να αφήσω. Συν τοις άλλοις μπήκα και σε τουρνουά δηλωτής σε ζευγάρια. και δεν ξέρω πως αλλά το βράδυ πριν από κάθε αγώνα βγαίνουμε και πίνουμε και το πρωί σερνόμαστε μα για ένα περίεργο λόγο πάντα νικάμε. Αν πάρω τα λεφτά δεν ξέρω τι θα κάνω ίσως πάρω ένα καινούριο σπίτι στην Πεπίτα. Με απασχολούν πολλά. Τον τελευταίο καιρό τρελαίνω την κομμώτρια μου. θέλω να σκουρίνω τα μαλλιά μου. Πολύ.Από την πλατίνα τα θέλω μαύρα. Από την άλλη βλέπω τα άσπρα μου μαλλάκια και τα λατρεύω. Και εκεί που τα λατρεύω τα μισώ. Θέλω να πάρω μια τρέσα αν και δεν μου αρέσει το πολύ μακρύ μαλλί. Μου θυμίζει τσιγγάνα. Γι αυτό δεν ξέρω τι να κάνω. Να το γυρίσω σε Ερατώ ή να παραμείνω η μαδημένη paris?

Χτες έφαγα το περιβόητο γιαούρτι. Άνοιξε ένα μαγαζί με παγωμένο γιαούρτι που βάζεις πάνω ότι θες και σαν γνήσιο πρόβατο έτρεξα να δοκιμάσω το καινούριο. Αφού έβαλα σε ένα μεσαίο κεσεδάκι γύρω στα 200 γραμμάρια συνέχισα να το φορτώσω. οι μπροστινές μου κάτι χοντρές φασιονίστα, ντυμένες Άρτα και Γιάννενα - βιτρίνα, με βαρβάτο κομπόδεμα από το μπαμπά- γαμώ την τύχη μου την χορεύτρια που με έριξε στο μεροκάματο - μετρούσαν θερμίδες από τα ξηροκάρπια και τα φρέσκα φρούτα που έριξαν στο γιαούρτι , και εγώ είχα καρφωθεί στα μπούτια τους και προσπαθούσα να καταλάβω πως διατηρείται τέτοιο μπούτι με τέτοιο βραδινό. Αφού πήρα σειρά έβαλα στο γιαουρτάκι μου φράουλα 6 κουταλιές πραλίνα φουντούκι κραντς λευκή τριμμένη σιρόπι βύσσινο, ινδική καρύδα και 2 κερασάκια. οι φασιονίστα είχαν καρθωθεί στα δικά μου ατροφικά μπούτια και εγώ είχα πάρει το βλέμμα έχω υπο-θυροειδή –δεν παχαίνω-μην χαίρεστε , δεν θα έχω καμπύλες ποτέ. Με χαρά ζύγισα το γιαούρτι μου που –ω θέε- ζύγιζε 600 γραμμάρια. Ναι , τα συμπράγκαλα που το στόλισα ζύγιζαν σχεδόν μισό κιλό και πλήρωσα το ποσό των 6 ,5 ευρώ για ένα γιαούρτι με μισό κιλό μερέντα. Αφού το έφαγα ,ακύρωσα τη δουλειά το απόγευμα και έκανα το δρομολόγιο σαλόνι – τουαλέτα 57 φορές. Από χτες δεν έχω ξαναφάει και τώρα σας αφήνω γιατί μου ανεβαίνει και πάλι η πραλίνα ..