Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

μπουρλότο

Σαν άνθρωπος είμαι πολύ κυκλοθυμική και οξύθυμη και αυθόρμητη, και όλα τα κακά. Λέω αυτό που σκέφτομαι χωρίς να το επεξεργάζομαι, και χωρίς να σκέφτομαι το μετά. Είναι σωστό αυτό που λέω ; Ποιον θα ενοχλήσει ; Θα το μετανιώσω ; Στο τέλος σχεδόν πάντα το μετανιώνω αλλά τη στιγμή που το σκέφτομαι θέλω τόσο πολύ να το πω που μέχρι να το ξεστομίσω αλλάζω 10 χρώματα από τα νεύρα μου και στο μυαλό μου έρχεται η ατάκα της Σαπφώ Νοταρά ‘’μπουρλότο’’.. δεν ήμουν πάντα έτσι. κάποτε ήμουν το λεγόμενο θύμα. Λακωνική, χαμογελαστή και πάντα πρόθυμη. ‘Ο,τι και αν μου ζητούσες ποτέ δεν έλεγα όχι. Μέχρι που διάβασα κάποια ηλίθια μαθήματα ψυχολογίας τα οποία συμβούλευαν να εξωτερικεύουμε τα νεύρα και το θυμό μας. Και το έκανα. Το περίεργο είναι ότι τίποτα πιο πριν δεν με πείραζε και θύμωνα μόνο με εμένα. Με τον καιρό έμαθα να τσαντίζομαι με όλα ,να μην αφήνω λέξη να πέσει κάτω. Έτσι έχασα και μία από τις μεγάλες μου αρετές ,την ευγένεια ,και μαζί με αυτή χάθηκε και το μεγάλο ντροπαλό χαμόγελο που κουβαλούσα χρόνια. Παλιά λάτρευα να ακούω ψέματα όταν ήξερα την αλήθεια. Τώρα τσαντίζομαι άσχημα και έγινα αηδιαστικά ειλικρινής με τον καθένα. Καμιά φορά που μου λένε διάφορα δεν ακούω και το μυαλό μου γυρνάει χρόνια πίσω ,τότε που ήμουνα παιδί. Το μόνο που με τσάντιζε ήταν το κεφάλι της μπάρμπι που με παίδευε στα χτενίσματα. Δεν γκρίνιαζα ακόμα και αν για φαί είχαμε μπάμιες. Έτρωγα την καμένη πίτσα της μαμάς μου για να μην τη στεναχωρήσω. Έδινα τα παιχνίδια μου στα άλλα παιδάκια, ακόμα και αν ήξερα πως δεν θα τα πάρω πίσω ποτέ. Δεν ήμουν αγγελούδι και τότε. Έκανα αταξίες και έσπαγα τα νεύρα όλων με επιτυχία. Λάτρευα να επαναλαμβάνω ό,τι με ρωτούσαν ή να απαντάω επαναλαμβανόμενα με τη λέξη έτσι. Γιατί κάνεις φασαρία; ‘’ Έτσι!’’. Γιατί δεν τρως το φαί σου ; ‘’Έτσι’’. Είχα την ικανότητα να μην εκνευρίζομαι,μα να εξαντλώ την υπομονή των άλλων. Μα με τα χρόνια άλλαξα, και αποφάσισα πως δεν θέλω πλέον να είμαι θύμα. Ξεκαθάρισα τους φίλους μου , τις σχέσεις μου, τα θέλω και τα δεν θέλω. Και ΔΕΝ θέλω να μου λένε ψέματα ,γιατί η πίεση μου φτάνει το 40. Και κάπου στα μέσα της φοιτητικής μου ζωής αποφάσισα να πάψω να είμαι θύμα και να εξωτερικεύσω το θυμό μου, γιατί σύμφωνα με τους πατέρες της ψυχολογίας είναι χειρότερα να τα κρατάω μέσα. Και μπορεί να είναι χειρότερα που ξεσπάω με το παραμικρό αλλά δεν φταίω εγώ. Κάθε φορά που με τσαντίζουνε δεν μπορώ να κρατηθώ γιατί μια φωνή μέσα μου φωνάζει : ’’ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ’ και φυσικά γιατί έτσι μου αρέσει..

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

bad teacher

Στα φόρτε μου δεν ήταν ποτέ η υπομονή. Από μικρή ήμουν αυθόρμητη, κυκλοθυμική και χειμαρρώδης. Όλα τα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έδειχναν την κλίση μου στα ΜΜΕ. Όλοι μου οι γνωστοί και οι δάσκαλοι με προέτρεπαν στο να γίνω δημοσιογράφος. Άλλωστε στα ατού μου πέρα από τον αυθορμητισμό μου , ήταν η ετοιμότητα μου . από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν απίστευτα ετοιμόλογη. Ποτέ δεν κόμπιασα για να δώσω μια απάντηση. Όταν μου απηύθυναν μία ερώτηση οι απαντήσεις μου ήταν πάντα άμεσες και όταν με κολλούσαν στον τοίχο ήταν πάντα αφοπλιστικές. Σε κάθε συζήτηση είχα τον τελευταίο λόγο. Δυστυχώς η αγάπη μου προς τις φυσικομαθηματικές επιστήμες με οδήγησε στην τεχνολογική κατεύθυνση κάνοντας αδύνατη την πρόσβασή μου στη σχολή ΜΜΕ. Η υψηλή βαθμολογία μου δεν μπορούσε παρά να συσχετιστεί με την υψηλή ζήτηση του επαγγέλματος του παιδαγωγού. Στην αρχή δεν τρελάθηκα στην ταμπέλα της δασκάλας. Ως πτυχιούχος πλέον μπορώ να πω πως όσες φορές και αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα και κυρίως λόγω των ανθρώπων που γνώρισα κατά τη διάρκεια της φοιτητικής μου πορείας. Στα τέλη του 6 εξαμήνου άρχιζε η πρακτική μου. Η πρώτη μου εμφάνιση έγινε με ασπρο-μοβ μαλλί, πιρσινγκ, βινύλ παλτό και κράνος βέσπας. Φυσικά η επίπληξη ήταν μεγάλη και εκεί φάνηκε πως πλέον υπήρχε κώδικας ντυσίματος και συμπεριφοράς στην μελλοντική επαγγελματική μου πορεία, πράγμα που ορκίστηκα μήνες αργότερα. Η πρακτική συνεχίστηκε για όλο το έτος του 2011 όπου φάνηκαν πολλά. όσο και αν απεχθανόμουν το πρωινό ξύπνημα ,ο απαραίτητος πρωινός καφές και το 1 Lucky strike της ημέρας αντικαταστάθηκαν από παιδικές χαρούμενες τσιρίδες και οργανωμένα χορευτικά της Patty. Τα δυσνόητα μαθήματα ψυχολογίας που μέχρι τότε μου φαινόταν άσχετα άρχισαν να βρίσκουν εφαρμογή μέσα στην τάξη. Από δω και πέρα αυτή θα ήταν η ζωή μου. Το τατουάζ στα πλευρά μου υποδήλωνε άλλα θέλω και άλλο τρόπο ζωής, και όμως τα άπειρα πρωινά μαθήματος στάθηκα κυρία. Τα ΜΜΕ και οι δημόσιες σχέσεις πήγαν περίπατο. Στα μάτια μου έβλεπα τη ζωή μου στα 30. Να πηγαίνω τα πρωινά μεθυσμένη, πάνω στα ακριβά μου ψηλοτάκουνα ,με πολλά μπουκαλάκια ποτού στην μικρή chanel μου τσάντα. Να τρέχω άτσαλα με το ττ μου και να παρκάρω το μισό πάνω στο πεζοδρόμιο .Να απολαμβάνω τα χορευτικά του μελλοντικού μεξικάνικου σίριαλ παρέα με ένα τσιγάρο. Να βάζω τιμωρίες και να φωνάζω μόνο και μόνο γιατί δεν έχω όρεξη. Στο κινητό μου μηνύματα από άνδρες που δεν με ενδιαφέρουν. Γιατί και τότε το ξέρω πως θα μια ανύπαντρη μα με τουλάχιστον 20 παιδιά που με λατρεύουν και τα λατρεύω. Τι και αν ήμουν φτιαγμένη για άλλα τελικά 20 παιδικές ψυχές με κέρδισαν. Ακόμη και τα βράδια που θα κάθομαι αγκαλιά στο καναπέ μου με ένα ποτό ,θα ξέρω πως κάποιες ψυχές θα μου ετοιμάζουν ένα χορευτικό και θα με κάνουν ευτυχισμένη.. γιατί είμαι η κυρία τους και με αγαπάνε..

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

φιλία

Ο όρος φιλία δεν ήξερα ότι υπάρχει. Ως κόρη στρατιωτικού είχα μάθει να αλλάζω πόλη κάθε χρόνο. Νέο σχολείο, νέα ζωή, νέοι φίλοι. Μέχρι που έμεινα οριστικά σε μια πόλη και έκανα φίλους τους οποίους όταν πέρασα νόμιζα πως ποτέ δεν θα ξεχάσω. Πέρασα όμως μακριά και έκανα νέους φίλους. Και αυτά που έζησα μαζί τους ό,τι και αν μου συμβεί χαίρομαι που δεν θα μου τα πάρει κανείς και ποτέ. Θυμάμαι τις βραδιές που δεν κοιμόμουν μόνη. Ούτε κοιμόμουν με έναν άνδρα όπως τώρα. κοιμόμουν με τις ΦΙΛΕΣ μου. Ξυπνούσα μαζί τους. Θυμάμαι μεθυσμένα βράδια που η Εύα κοιμόταν δακρυσμένη και γω με την Τατιάνα τρώγαμε 3 bit με μπέικον και μαγιονέζα. Όποια στιγμή της ζωής μου και αν σκεφτώ είναι μέσα εκείνες . Λόγω τιμής. Το κακό είναι ότι έμεινα σε αυτή την πόλη ακόμη και τώρα που όλες φύγαν και όλα θυμίζουν μόνο εκείνες. Τα καλύτερα χρόνια μου, περπατάω στη Νικολάου και θυμάμαι τη Νίνα να πέφτει με τις πλατφόρμες. Ανεβαίνω τα σκαλιά και θυμάμαι τη γλύκα με τη Δανάη να τα ανεβαίνουμε παρέα. Μας θυμάμαι στα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου να πίνουμε μπίρες και ο ιστορικός ξεχασμένος τουρίστας της Πάτρας να φωνάζει I love you. Eίμαι στο oggi και γελάω μόνη μου, γιατί θυμάμαι ένα βράδυ του 2008 που τα έπινα με τη Δανάη και την κλείσαν στις τουαλέτες ενώ την έψαχνα. Μου τη φέρανε οι καθαρίστριες μεθυσμένη. Περπατάω στο Ρίο και θυμάμαι την Εύα στο space με ένα πακέτο χαρτομάντιλα να κλαίει και να μου ζητάει να πιω μαζί της, βλέπω ναργιλέ και θυμάμαι τα καλοκαίρια του 2008 που μετά το ρίο καπνίζαμε ναργιλέ γιασεμί στο μπαλκόνι της Αντωνίνας κανακάρη 131. Και μετά αγοράζαμε γάλα από το κόκκινο πιρούνι για να φτιάξουμε καρμπονάρα μα στο τέλος παραγγέλναμε από τα le qoq μια ασυναρτησία που ποτέ δεν ερχόταν. Περνάω από εκκλησία και θυμάμαι τα λόγια περί ηθικής της καλλιόπης. Βλέπω κρασί και θυμάμαι μια βραδιά μεθυσιού με ντου στο σπίτι της κατερίνας. Βάζω λακ και θυμάμαι τη Δανάη που είχε πάντα μια μικρή στην τσάντα της μην τυχόν και της επιτεθεί κανένας. Περνάω από το σπίτι της νίνας στην κανακάρη και θυμάμαι ένα ξημέρωμα που μας περίμενε από το απόγευμα πάνω η Kαλλιόπη και eμεις είχαμε βγει για ένα ποτό μα γυρίσαμε μεθυσμένες και τη δείραμε.(χαχα). Πάω στις χάντρες και θυμάμαι την Eύα με το κρασί την Iωάννα με το ντέφι και την Aντωνίνα να τσακώνεται με το γκαρσόνι για την τιμή της σαμπάνιας που ήθελε να ανοίξει στην Γιούλη που χόρευε το άδειο μου πακέτο. Θυμάμαι βραδιές μετά το bijoux που χτυπούσα μεθυσμένη με την ευα το κουδούνι της νίνας και άνοιγε αλαφιασμένη και ξυπνούσε αγκαλιά με αγνώστους στον καναπέ, γιατί εγώ με την έυα είχαμε φύγει με γόβες. η εύα για ψώνια εγώ για δουλειά. μα πάντα μετά τα ψώνια η έυα μου έφερνε σίζαρς και cola light στη δουλειά. τσαντίζομαι που έμεινα πίσω. που άλλαξαν εκείνες και πάνω απ’ όλα άλλαξα και γω με τον καιρό και με τσαντίζει περισσότερο που για να κοιμηθώ με εκείνον έχασα βράδια ύπνου με την εύα βράδια που ξυπνούσαμε την αντωνίνα και λέγαμε ανέκδοτα μέχρι το ξημέρωμα. Βράδια που δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε το πρωί. Βράδια που παίζαμε παλέρμο μέχρι το ξημέρωμα. Βράδια που κλαίγαμε για άνδρες και ήμασταν μόνο 19.πιστεύω πως αν ζήσουσε ακόμα μια νύχτα όπως τότε καμιά δεν θα το αντέξει. καμία νύχτα δεν θα ναι σαν και εκείνες. λες και είχε κάτι ο αέρας που αναπνέαμε και ήταν όλα τόσο όμορφα. τόσο ωραία .Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στα όσα έζησα με εκείνα τα κορίτσια που τώρα πια είναι γυναίκες. Και με αγαπάνε όσο και εγώ ποτέ δεν θα τα ξεχάσω και πάντα θα τις αγαπώ γιατί με κάνανε αυτό που είμαι σήμερα. Σας αγαπάω

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

ο μίστερ ''γαμάω''

Πρόκειται για μια πολύ κοινή κατηγορία ‘’ανδρών’’ η οποία τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται επικίνδυνα. Πρόκειται για τους αποκαλούμενους τούμπανο. Πρησμένοι από τις πρωτείνες, μα αδύναμοι μυικά. Θα τους βρεις Α ) σε κλαμπ. Είναι οι τύποι με το φτηνό κουστούμι στην είσοδο που σε κόβουν από πάνω μέχρι κάτω και σου ανοίγουν την πόρτα. ενίοτε σου την κλείνουν στα μούτρα αν ανήκεις σε αντροπαρέα ή αν είσαι άνδρας. Στις γυναίκες ,η πόρτα πάντα ανοίγει διάπλατα. Β) σ ε κάποιο καφέ ντυμένοι με d squared από πάνω ως κάτω, να πίνουν φυσικό χυμό ή espressakia . Συνήθως οδηγούν βέσπα ή σμαρτάκι. Γ ) σε κάποιο γυμναστήριο συνήθως στο βάθος όπου βρίσκονται τα βάρη. Πιο πολύ θα κάνουν δημόσιες σχέσεις παρά βάρη. Δ ) Στις παραλίες είναι οι τύποι με τις ψεύτικες γραμμώσεις το μαγιό dsquared ή dolce gabbana πασαλειμμένοι με baby oil . τις περισσότερες φορές θα παίζουν ρακέτες όχι γιατί είναι καλοί απλά επειδή τους αρέσει να επιδεικνύονται. Ε) στην πόλη συχνάζουν στα πιο δημοφιλή και πολυσύχναστα μέρη. Στα κλαμπ πίνουν πάντα red bull . Τρώνε μόνο στεγνά φαγητά όπως φιλέτο κοτόπουλο, γαλοπούλα ,σαλάτες (όλα ζυγισμένα), τα οποία συνοδεύουν με ένα χαπάκι. στο τέλος τρώνε μόνο τα λεγόμενα χαπάκια ,ένα χάπι για να φάνε, ένα για να πιουν ,ένα για να κοιμηθούν, ένα χάπι για να φάνε ένα άλλο χάπι. Και κάπου ανάμεσα στα χάπια που θα έχουν βαρεθεί θα τα κόψουν. Και τότε τα ψεύτικα πρησμένα μπράτσα θα φύγουν και θα γίνουν οι γνωστοί κομπλεξικοί τύποι με τους ξεφούσκωτους μυς ,το μεγάλο κόμπλεξ που ψάχνουν για σοβαρή δουλειά γιατί βαρέθηκαν να τρώνε τα λεφτά του μπαμπά.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Γυναίκες

Η maryginαπολάμβανε τον σαββατιάτικο latte της , απενοχοποιώντας τον εαυτό της για το καταναλωτικό όργιο που είχε διαπράξει. Στο διπλανό τραπέζι μια παρέα γυναικών μιλούσε φυσικά για άνδρες. Η marygin σιχαινόταν τις κοπέλες που μόνο γι αυτό μιλούσαν και αισθανόταν τυχερή που με τις φίλες της είχε να πει τόσα πράγματα πέρα από αυτό. Παρατηρούσε τις γυναίκες γύρω της και της φαινόταν τόσο μα τόσο γελοίο που ολόκληρη η ζωή τους περιστρεφόταν γύρω από αυτό. Υπήρχαν κοπέλες αδέσμευτες που με όποιον και να έμπλεκαν ποτέ δεν έκαναν σχέση ,κοπέλες ευτυχισμένες στο πλευρό του άνδρα τους μα με κοινή ζωή, κοπέλες ανεξάρτητες και πολυάσχολες που για εκείνες η σχέση είναι χάσιμο χρόνου και κοπέλες κακομοίρες όπως τις έλεγε που δεν τις ένοιαζε πώς, που και με ποιον φτάνει να κάνανε σχέση. Ήξερε τόσες διαφορετικές κοπέλες και καθεμιά είχε ένα δικό της τρόπο να αντιμετωπίζει τους άνδρες. Η Α. ήταν η λεγόμενη καπάτσα. Η Α. ήταν τέλεια σε εκνευριστικό βαθμό, ούτε όμορφη ούτε άσχημη, ούτε έξυπνη ούτε χαζή, δεν έλεγε ποτέ κακή κουβέντα για κάποιον αλλά ακόμα και αν το έκανε σου μιλούσε με τέτοιο τρόπο που σε έκανε να θέλεις να της ζητήσεις συγγνώμη. Η Α. ήταν αρεστή σε άνδρες και γυναίκες. Οι τελευταίες δεν την ζήλευαν γιατί δεν ήταν κούκλα αλλά οι άνδρες τη θέλανε γιατί με λίγα λόγια ήταν η τέλεια γυναίκα. Η Α. είχε πάντα όποιον ήθελε και συνήθως ένα χαρέμι από πολύ ωραίους άνδρες τους οποίους έπαιζε και εκείνοι τρέχανε πίσω της. Οι άνδρες τη λέγανε ιδανική, οι γυναίκες συμπαθητική. Η άλλη Α. καλή της φίλη, αυθόρμητη ,χύμα , διόλου θηλυκή αλλά τόσο γαμάτη και συμπαθέστατη που όλοι τη θέλαν για φίλη, έδινε τα πάντα στους φίλους της και στα ενδιαφέροντα της και σχεδόν τίποτα στις σχέσεις της. Το αποτέλεσμα?? Οι άνδρες τρέχανε πάντα πίσω της γιατί τέτοιες γυναίκες δεν τις χάνεις και εκείνη απλά τους βαριότανε. Οι άνδρες τη λέγανε θεά, οι γυναίκες επίσης. Η Γ. παλιά φίλη και νυν γνωστή, συμπαθητική και πονηρή . Έαιζε με όποιον την ήθελε και όταν τελικά του δίνοταν άλλαζε ολότελα. Ξαφνικά το μόνο που την ένοιαζε ήταν εκείνος και κλείνονταν με τις ώρες στην κουζίνα και στο σπίτι για να αποτελεί υπόδειγμα σχέσης .Εκείνος βαριόταν, εκείνη τον έπρηζε και κλαιγόταν και στο τέλος την άφηνε με την κουτάλα που του μαγείρευε στο χέρι και έφευγε αγκαλιά με μια ψηλή ξανθιά που τον έφτυνε. Οι άνδρες την λέγαν πρηξαρχίδω, οι γυναίκες κακομοίρα. Η Ν. πηδιόταν όπου και με όποιον έβρισκε γιατί ήθελε να κάνει σχέση. Δεν ήταν όμορφη ούτε άσχημη, σχέσεις έκανε εφήμερες και πολλές. Στο τέλος κανείς δεν την αγάπησε και κοιμόταν πάντα μόνη, τον μεγάλο έρωτα δεν τον έζησε ποτέ. Οι άνδρες τη λέγανε πουτάνα, οι γυναίκες επίσης. Η Λ. καλή φίλη και συνεργάτης, συμπαθητική αυθόρμητη ,χειμαρρώδης και ευχάριστη. Σε έκανε να γελάς ενώ ήθελες να αυτοκτονήσεις. Σχέσεις έκανε πολλές μα πάντα βαριόταν τα καλά παιδιά ,γι αυτό και μια ζωή έκλαιγε για κάποιον μαλάκα που τη φτύνει. Οι άνδρες τη λέγανε γαμάτη οι γυναίκες επίσης. η Κ.η συνηθέστερη κατηγορία γυναικών, όμορφη, αστεία γοητευτική. ,τρέλαινε τους άνδρες και οι γυναίκες δεν τη ζηλεύανε γιατί ποτέ δεν προκαλούσε. Είχε πάντα φίλους, παρέες, ζωή, μα όταν ερωτεύονταν τα άλλαζε όλα..ξεχνούσε τους φίλους και τη δικιά της ζωή και την ένοιαζε μόνο εκείνος. Εκείνος συνήθως τη μείωνε γιατί μαζί της είχε ανασφάλεια. Εκείνη κλείνονταν στο σπίτι και στον εαυτό της εκείνος την απατούσε με κάποια άσχημη και κατώτερή της απλά γιατί μπορούσε και στο τέλος έμενε μόνη αγκαλιά με το τηλέφωνο μα οι φίλοι είχαν συνήθως φύγει. Οι άνδρες την λέγανε μουνάρα, οι γυναίκες κακομοίρα. Η marygin δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει τον εαυτό της. Είχε σχέσεις μεγάλες και σοβαρές είχε και εφήμερες. Σε γκόμενους δεν φέρθηκε ποτέ καλά σε φίλες όμως ήταν πάντα σωστή .. Ήπιε την τελευταία γουλιά του latte της και σηκώθηκε χαμογελώντας, για να πάει στο σπίτι της φίλης της..άλλωστε ποιος άνδρας θα εκτιμούσε τα εκατοντάδες ευρώ που έδωσε για μια κίτρινη coco chanel τσάντα???

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Rumble fish

Ή αλλιώς η περίπτωση rumble fish. Το rumble fish αποτελεί 1 είδος ψαριού. Το ψάρι πολεμιστής όπως και στην ομώνυμη ταινία του Francis Ford Coppola . Το συγκεκριμένο ψάρι είναι το λεγόμενο ψάρι- πολεμιστής που πολεμάει το είδωλό του. Τον εαυτό του με λίγα λόγια. Αν οι άνθρωποι ήταν ψάρια θα κατατάσσονταν σε πολλές κατηγορίες . Σε καρχαρίες, που αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους που δεν χρησιμεύουν πουθενά αλλά μπορούν μόνο να βλάψουν τους άλλους . Στις ζαργάνες που είναι άκακα και νόστιμα ψάρια, στους ξιφίες , τους σολομούς και τους τόνους που είναι τόσο θρεπτικοί και νόστιμοι μα με τη λάθος συνταγή γίνονται επικίνδυνοι και δύσπεπτοι, στα χρυσόψαρα τα οποία ζουν τη στιγμή και δεν θυμούνται τίποτε μετά και τέλος στα rumble fish. Στην κατηγορία rumble fish θα ανήκαν πολλοί άνθρωποι αν όλοι ήμασταν ψάρια. Το rumble fish όπως προανέφερα πολεμάει το είδωλό του. Πόσοι άνθρωποι κάνουν το ίδιο? Πολλοί . Χιλιάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μικρή marygin. Το μόνο που πολεμούσε και εκδικούνταν όλη της τη ζωή ήταν ο ίδιος ο εαυτός της . Σε κάθε κακό που της τύχαινε σημάδευε τον εαυτό της με τη γνωστή μέθοδο των τατουάζ . Κάθε ιστορία και τατουάζ χαραγμένο επάνω της για να το βλέπει και να μην κάνει πια τα ίδια λάθη. Μόνο που κάθε ιστορία την πόνεσε πιο πολύ από τις ώρες που πέρασε με τη βελόνα . Μα δεν την ένοιαζε . Ό,τι και αν της κάνανε πλήγωνε τον εαυτό της γιατί δεν έπρεπε να κάνει κακό στους άλλους, έτσι την μάθανε οι γονείς της. Στον καθρέφτη δεν έβλεπε πια την ομορφιά του προσώπου της αλλά την ασχήμια που υπήρχε στον κόσμο έξω από τη μικρή της γυάλα. Γι αυτό και μάχονταν να ζει τίμια πληγώνοντας μόνο εκείνη. Μέχρι που μια μέρα η γυάλα έσπασε και το Rumble fish για πρώτη φορά είδε έξω από εκείνη , και άρχισε να γίνεται σκυλόψαρο ή κοινώς σκύλα και σταμάτησε να πληγώνει τον όμορφο χρυσό εαυτό της!!