Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

στιγμές

Η ζωή μας, διάβασα κάπου , αποτελείται από στιγμές. Όντως, όποια χρονιά και αν φέρω στο μυαλό μου θα θυμηθώ τις 10 πιο έντονες στιγμές που έζησα την χρονιά εκείνη. Πώς έρχονται αυτές οι στιγμές? Πολλοί λαοί πιστεύουν πως η μοίρα μας είναι γραμμένη, άλλοι πάλι πως εμείς οι ίδιοι την ορίζουμε. Εγώ πάλι πιστεύω πως είναι ένας συνδυασμός και των δυο. Πρέπει να εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις και ευκαιρίες γιατί αυτά συνήθως δίνονται μόνο μία φορά. Άλλοι πάλι διαφωνούνε. Βλέπω ανθρώπους να παρατάνε πράγματα για άλλους ανθρώπους και θέλω να τους ουρλιάξω ‘’κοίτα τον εαυτό σου’’. Δεν είναι ότι είμαι εγωίστρια ή ότι δεν με νοιάζουν οι άλλοι. Αλλά στα λίγα χρόνιας ζωής μου η εμπειρία μου μού έδειξε πως όλοι κάποια στιγμή φεύγουν, ξεχνάνε, αφήνουν. Ο μόνος που θα είναι μια ζωή δίπλα σου είναι ο εαυτός σου. Γιατί λοιπόν να τον αφήσεις? Πού θέλω να καταλήξω και γιατί τα λέω όλα αυτά? Υπάρχουν κάποιες στιγμές που με τις επιλογές σου χάνεις αυτό το πολύτιμο πράγμα, τον εαυτό σου. Η καταπίεση σε μια σχέση, η παραμονή σε μια δουλειά που σε κάνει δυστυχισμένο, η λάθος παρέα, και γενικά οι λάθος επιλογές που σε κάνουν να μην έχεις αέρα, να τρως αλλά το κενό μέσα σου να μη γεμίζει, να αγοράζεις γελοίες παντόφλες και όμως να μην σε κάνουνε να γελάς. Εκείνες οι στιγμές που το δωμάτιο δεν έχει άλλο αέρα και νιώθεις τόσο βαρύς μα και τόσο άδειος ταυτόχρονα είναι οι στιγμές που έχεις χάσει τον εαυτό σου. Το σώμα σου τσιρίζει να φύγετε μα για κάποιο λόγο μένεις ακούνητος.
Είμαι η Μ., είμαι αυθόρμητη, ευγενική, αστεία, κυκλοθυμική, απότομη και καμιά φορά γκρινιάρα. Μου αρέσει πολύ να βγαίνω έξω , να ψωνίζω, να ταξιδεύω στον κόσμο , να ψωνίζω παπούτσια και πολλά άλλα. Κι όμως τους τελευταίους μήνες δεν είμαι αυθόρμητη και σκέφτομαι κάτι 3 φορές πριν το ξεστομίσω γιατί αν το κάνω με τη μία ίσως χάσω πράγματα. Δεν άλλαξα εγώ μυαλό απλά οι καταστάσεις με κάνανε να το βουλώσω. Δεν είμαι πια αστεία γιατί όλοι γύρω μου είναι στον κόσμο τους και ένα αστείο δεν θα τους κάνει να γελάσουν αλλά να με κοιτάξουν περίεργα. Δεν βγαίνω γιατί η λατρεμένη παρέα μου έφυγε και μετά από αυτό που έζησα με εκείνα τα κορίτσια τίποτα πια δεν θα με συγκινήσει στο βαθμό που το κάνανε εκείνες. Με λίγα λόγια δεν κάνω τίποτα από αυτά που με χαρακτηρίζουν γιατί κάπου μες τις προσπάθειες να γίνω καλύτερη έχασα τον εαυτό μου. Και ο λόγος που με οδήγησε εκεί ήταν οι λάθος επιλογές. Μετά την απόκτηση του πτυχίου μου είχα 2 επιλογές, να γίνω ανεξάρτητη και να γ…θώ στη δουλειά προκειμένου να ζήσω χωρίς τη γονική βοήθεια στον τραπεζικό μου λογαριασμό ή να γυρίσω στους γονείς μου, να με ταίζουν και να συνεχίσω τη φοιτητική ζωή στην πόλη μου. Φυσικά και διάλεξα το πρώτο, πράγμα που θα έπρεπε να με κάνει ευτυχισμένη. Και όντως με κάνει μόνο που δεν μου μένει χρόνος για να προσέξω και μένα. Και φυσικά υπάρχουν και ένα σωρό παράγοντες όσον αφορά τη σχέση μου και τη δουλειά που δεν μπορώ να αναπτύξω , όμως τα αποτελέσματα της απογοήτευσης είναι ευδιάκριτα. Και αναρωτιέμαι. Παρατάς τα πάντα για μια καινούρια αρχή που δεν ξέρεις αν θα πετύχει ή αν θα σε κάνει καλύτερα ή μένεις στην ασφάλεια της μετριότητας που ζεις?? Ξέρεις αν η αλλαγή θα σου φέρει τον αέρα που το δωμάτιο δεν έχει?? και αν ζεις όντως σε δωμάτιο χωρίς αέρα, ζεις μέρες χωρίς γέλιο και έρωτα ,κάνεις μια δουλειά που δεν σου αξίζει και νιώθεις το απόλυτο τίποτα, το αποκαλείς αυτό ζωή??

3 σχόλια:

  1. poooso se niw8w...eimai se mia paromoia fash kai exw filosofisei arketa to olo 8ema alla filh mou einai kati ypokeimeniko!zoume se mia fash pou fovomaste tis allages alla exoume mia hlikia pou mas tis epivalei...
    skepsou den einai xilies fores kalytero na kaneis kati kai as mh sou vgei se kalo para na to afhseis kai na to skeftesai???
    (se rwtaw mpas kai h idia to pistepsw...)
    me enepneyses na grapsw ki egw!
    thanks :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημένη μου Mary,
    νομίζω πως η εποχή στην οποία ζούμε δε μας αφήνει πολλές επιλογές σχετικά με το τα "θέλω" μας...σε καταλαβαίνω απλά νομίζω πως είμαστε από τους τυχερούς που τουλάχιστον έχουν την δυνατότητα να δουλεύουν.Από εκεί και πέρα όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων...
    Καλό σου βράδυ...Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εδώ φτάσαμε λοιπόν!!! να λέμε ευχαριστώ που έχουμε δουλειά και τα όνειρα μας να πάνε περίπατο.. δεν θέλω να συνεχίσω είναι κρίμα οι σπουδές , τα πτυχία μας ,τα πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή