bad teacher

Στα φόρτε μου δεν ήταν ποτέ η υπομονή. Από μικρή ήμουν αυθόρμητη, κυκλοθυμική και χειμαρρώδης. Όλα τα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού έδειχναν την κλίση μου στα ΜΜΕ. Όλοι μου οι γνωστοί και οι δάσκαλοι με προέτρεπαν στο να γίνω δημοσιογράφος. Άλλωστε στα ατού μου πέρα από τον αυθορμητισμό μου , ήταν η ετοιμότητα μου . από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν απίστευτα ετοιμόλογη. Ποτέ δεν κόμπιασα για να δώσω μια απάντηση. Όταν μου απηύθυναν μία ερώτηση οι απαντήσεις μου ήταν πάντα άμεσες και όταν με κολλούσαν στον τοίχο ήταν πάντα αφοπλιστικές. Σε κάθε συζήτηση είχα τον τελευταίο λόγο. Δυστυχώς η αγάπη μου προς τις φυσικομαθηματικές επιστήμες με οδήγησε στην τεχνολογική κατεύθυνση κάνοντας αδύνατη την πρόσβασή μου στη σχολή ΜΜΕ. Η υψηλή βαθμολογία μου δεν μπορούσε παρά να συσχετιστεί με την υψηλή ζήτηση του επαγγέλματος του παιδαγωγού. Στην αρχή δεν τρελάθηκα στην ταμπέλα της δασκάλας. Ως πτυχιούχος πλέον μπορώ να πω πως όσες φορές και αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα και κυρίως λόγω των ανθρώπων που γνώρισα κατά τη διάρκεια της φοιτητικής μου πορείας. Στα τέλη του 6 εξαμήνου άρχιζε η πρακτική μου. Η πρώτη μου εμφάνιση έγινε με ασπρο-μοβ μαλλί, πιρσινγκ, βινύλ παλτό και κράνος βέσπας. Φυσικά η επίπληξη ήταν μεγάλη και εκεί φάνηκε πως πλέον υπήρχε κώδικας ντυσίματος και συμπεριφοράς στην μελλοντική επαγγελματική μου πορεία, πράγμα που ορκίστηκα μήνες αργότερα. Η πρακτική συνεχίστηκε για όλο το έτος του 2011 όπου φάνηκαν πολλά. όσο και αν απεχθανόμουν το πρωινό ξύπνημα ,ο απαραίτητος πρωινός καφές και το 1 Lucky strike της ημέρας αντικαταστάθηκαν από παιδικές χαρούμενες τσιρίδες και οργανωμένα χορευτικά της Patty. Τα δυσνόητα μαθήματα ψυχολογίας που μέχρι τότε μου φαινόταν άσχετα άρχισαν να βρίσκουν εφαρμογή μέσα στην τάξη. Από δω και πέρα αυτή θα ήταν η ζωή μου. Το τατουάζ στα πλευρά μου υποδήλωνε άλλα θέλω και άλλο τρόπο ζωής, και όμως τα άπειρα πρωινά μαθήματος στάθηκα κυρία. Τα ΜΜΕ και οι δημόσιες σχέσεις πήγαν περίπατο. Στα μάτια μου έβλεπα τη ζωή μου στα 30. Να πηγαίνω τα πρωινά μεθυσμένη, πάνω στα ακριβά μου ψηλοτάκουνα ,με πολλά μπουκαλάκια ποτού στην μικρή chanel μου τσάντα. Να τρέχω άτσαλα με το ττ μου και να παρκάρω το μισό πάνω στο πεζοδρόμιο .Να απολαμβάνω τα χορευτικά του μελλοντικού μεξικάνικου σίριαλ παρέα με ένα τσιγάρο. Να βάζω τιμωρίες και να φωνάζω μόνο και μόνο γιατί δεν έχω όρεξη. Στο κινητό μου μηνύματα από άνδρες που δεν με ενδιαφέρουν. Γιατί και τότε το ξέρω πως θα μια ανύπαντρη μα με τουλάχιστον 20 παιδιά που με λατρεύουν και τα λατρεύω. Τι και αν ήμουν φτιαγμένη για άλλα τελικά 20 παιδικές ψυχές με κέρδισαν. Ακόμη και τα βράδια που θα κάθομαι αγκαλιά στο καναπέ μου με ένα ποτό ,θα ξέρω πως κάποιες ψυχές θα μου ετοιμάζουν ένα χορευτικό και θα με κάνουν ευτυχισμένη.. γιατί είμαι η κυρία τους και με αγαπάνε..