Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

φιλία

Ο όρος φιλία δεν ήξερα ότι υπάρχει. Ως κόρη στρατιωτικού είχα μάθει να αλλάζω πόλη κάθε χρόνο. Νέο σχολείο, νέα ζωή, νέοι φίλοι. Μέχρι που έμεινα οριστικά σε μια πόλη και έκανα φίλους τους οποίους όταν πέρασα νόμιζα πως ποτέ δεν θα ξεχάσω. Πέρασα όμως μακριά και έκανα νέους φίλους. Και αυτά που έζησα μαζί τους ό,τι και αν μου συμβεί χαίρομαι που δεν θα μου τα πάρει κανείς και ποτέ. Θυμάμαι τις βραδιές που δεν κοιμόμουν μόνη. Ούτε κοιμόμουν με έναν άνδρα όπως τώρα. κοιμόμουν με τις ΦΙΛΕΣ μου. Ξυπνούσα μαζί τους. Θυμάμαι μεθυσμένα βράδια που η Εύα κοιμόταν δακρυσμένη και γω με την Τατιάνα τρώγαμε 3 bit με μπέικον και μαγιονέζα. Όποια στιγμή της ζωής μου και αν σκεφτώ είναι μέσα εκείνες . Λόγω τιμής. Το κακό είναι ότι έμεινα σε αυτή την πόλη ακόμη και τώρα που όλες φύγαν και όλα θυμίζουν μόνο εκείνες. Τα καλύτερα χρόνια μου, περπατάω στη Νικολάου και θυμάμαι τη Νίνα να πέφτει με τις πλατφόρμες. Ανεβαίνω τα σκαλιά και θυμάμαι τη γλύκα με τη Δανάη να τα ανεβαίνουμε παρέα. Μας θυμάμαι στα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου να πίνουμε μπίρες και ο ιστορικός ξεχασμένος τουρίστας της Πάτρας να φωνάζει I love you. Eίμαι στο oggi και γελάω μόνη μου, γιατί θυμάμαι ένα βράδυ του 2008 που τα έπινα με τη Δανάη και την κλείσαν στις τουαλέτες ενώ την έψαχνα. Μου τη φέρανε οι καθαρίστριες μεθυσμένη. Περπατάω στο Ρίο και θυμάμαι την Εύα στο space με ένα πακέτο χαρτομάντιλα να κλαίει και να μου ζητάει να πιω μαζί της, βλέπω ναργιλέ και θυμάμαι τα καλοκαίρια του 2008 που μετά το ρίο καπνίζαμε ναργιλέ γιασεμί στο μπαλκόνι της Αντωνίνας κανακάρη 131. Και μετά αγοράζαμε γάλα από το κόκκινο πιρούνι για να φτιάξουμε καρμπονάρα μα στο τέλος παραγγέλναμε από τα le qoq μια ασυναρτησία που ποτέ δεν ερχόταν. Περνάω από εκκλησία και θυμάμαι τα λόγια περί ηθικής της καλλιόπης. Βλέπω κρασί και θυμάμαι μια βραδιά μεθυσιού με ντου στο σπίτι της κατερίνας. Βάζω λακ και θυμάμαι τη Δανάη που είχε πάντα μια μικρή στην τσάντα της μην τυχόν και της επιτεθεί κανένας. Περνάω από το σπίτι της νίνας στην κανακάρη και θυμάμαι ένα ξημέρωμα που μας περίμενε από το απόγευμα πάνω η Kαλλιόπη και eμεις είχαμε βγει για ένα ποτό μα γυρίσαμε μεθυσμένες και τη δείραμε.(χαχα). Πάω στις χάντρες και θυμάμαι την Eύα με το κρασί την Iωάννα με το ντέφι και την Aντωνίνα να τσακώνεται με το γκαρσόνι για την τιμή της σαμπάνιας που ήθελε να ανοίξει στην Γιούλη που χόρευε το άδειο μου πακέτο. Θυμάμαι βραδιές μετά το bijoux που χτυπούσα μεθυσμένη με την ευα το κουδούνι της νίνας και άνοιγε αλαφιασμένη και ξυπνούσε αγκαλιά με αγνώστους στον καναπέ, γιατί εγώ με την έυα είχαμε φύγει με γόβες. η εύα για ψώνια εγώ για δουλειά. μα πάντα μετά τα ψώνια η έυα μου έφερνε σίζαρς και cola light στη δουλειά. τσαντίζομαι που έμεινα πίσω. που άλλαξαν εκείνες και πάνω απ’ όλα άλλαξα και γω με τον καιρό και με τσαντίζει περισσότερο που για να κοιμηθώ με εκείνον έχασα βράδια ύπνου με την εύα βράδια που ξυπνούσαμε την αντωνίνα και λέγαμε ανέκδοτα μέχρι το ξημέρωμα. Βράδια που δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε το πρωί. Βράδια που παίζαμε παλέρμο μέχρι το ξημέρωμα. Βράδια που κλαίγαμε για άνδρες και ήμασταν μόνο 19.πιστεύω πως αν ζήσουσε ακόμα μια νύχτα όπως τότε καμιά δεν θα το αντέξει. καμία νύχτα δεν θα ναι σαν και εκείνες. λες και είχε κάτι ο αέρας που αναπνέαμε και ήταν όλα τόσο όμορφα. τόσο ωραία .Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στα όσα έζησα με εκείνα τα κορίτσια που τώρα πια είναι γυναίκες. Και με αγαπάνε όσο και εγώ ποτέ δεν θα τα ξεχάσω και πάντα θα τις αγαπώ γιατί με κάνανε αυτό που είμαι σήμερα. Σας αγαπάω

1 σχόλιο:

  1. filh mou sugkhnh8hka kai fysika vlepw ton eayto mou se ola ayta!!!
    niw8w oti ola allaxan alla de xerw an einai pros to kalytero, 8elw polles fores na gyrisw pisw gt ta xronia htan liga ma de ginete!kai twra opoia synanthsh kai na yparxei pote akrivws de 8a einai idia opws palia!pisteyw telika pws einai o aeras pou anapneame!!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή