assassins creed

Η Μarygin μέτρησε ξανά και ξανά το κομπόδεμά της και σιχτίρισε αγανακτισμένη την τύχη της και το πάθος της να αγοράζει διάφορα, αδυνατώντας να μαζέψει τα λεφτά που επιθυμούσε. Πήρε τηλέφωνο τον κύριο με τη βαριά φωνή και τον ρώτησε μήπως μπορούσε να κάνει κάποια έκπτωση μα εκείνος ήταν ανένδοτος. Σε τέτοιες δουλειές δεν γινόταν εκπτώσεις. Η Μarygin έκλεισε το τηλέφωνο και φόρεσε τα ροζ ψηλοτάκουνα παπούτσια της, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και απόρησε πως ένα κορίτσι με ροζ φόρεμα , ξανθά μαλλιά πιασμένα σε περίτεχνο κότσο, αθώα μπλε μάτια και αστραφτερό ροζ κραγιόν ( που σε καμία από όσες την ρώταγαν δεν αποκάλυπτε ποτέ την μάρκα ) μπορούσε να σκέφτεται έτσι.. Υπήρχαν τόσοι εκεί έξω που τη μισούσαν και έπρεπε να κάνει κάτι.. τόσα βράδια βγήκε στους δρόμους με ένα μεγάλο χαμόγελο και ποτέ δεν κατάφερε να λύσει τις διαφορές της. Έπρεπε λοιπόν να κάνει κάτι άλλο. . Κάθισε στον μεγάλο μαύρο δερμάτινο καναπέ της και άναψε ένα στικ κάνναβης του οποίου τη μυρωδιά απόλαυσε με ένα μπουκάλι παγωμένης κίτρινης τεκίλας και ένα πακέτο lucky strike.. Μόλις βράδιασε και αφού είχε ήδη καπνίσει αρκετά, ήπιε το σκουλήκι που βρισκόταν στο μπουκάλι και μέτρησε ξανά το κομπόδεμα της..ήταν τόσο άδικο… Κάποιοι άνθρωποι ζούσαν επειδή απλά δεν είχε τα λεφτά να πληρώσει το δολοφόνο.. Έπρεπε να βρει άλλους τρόπους..σηκώθηκε από το μαύρο δερμάτινο καναπέ και πήγε και πάλι στον καθρέφτη..πέταξε τα χαζο-ροζ ρούχα της και φόρεσε μαύρα εσώρουχα και μαύρες ψηλές διχτυωτές κάλτσες..έβαλε αρκετές στρώσεις μάσκαρα και φόρεσε ένα κόκκινο κραγιόν στα χείλη της. Κρέπαρε το μισό της κεφάλι, και ξύρισε το άλλο μισό, φόρεσε το μαύρο βινύλ παλτό της και ανέβηκε στα αγαπημένα της μαύρα ψηλοτάκουνα με τον κόκκινο πάτο..φεύγοντας άρπαξε τα κλειδιά του tt της ένα μπουκάλι τεκίλα και τα αγαπημένα της πουράκια..Το μόνο που ήθελε ήταν να λύσει τις διαφορές της, μόνο που αυτή τη φορά εκτός από ένα χαμόγελο πήρε μαζί της και ένα πιστόλι, και τελικά τις έλυσε…