Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Maria La Del Bario

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε άπειρες κατηγορίες! Σε καλούς και κακούς, σε πλούσιους και φτωχούς, σε αισιόδοξους και μη, σε διστακτικούς και όχι, σε ριψοκίνδυνους και φοβητσιάρηδες, και σε πολλές ακόμα κατηγορίες. Υπάρχουν άνθρωποι μεγάλοι, που μιλούν για ιδέες και λένε πράγματα που μόνο άλλοι μεγάλοι άνθρωποι μπορούνε να καταλάβουν. Υπάρχουν άνθρωποι μεσαίοι όπως συνηθίζει ο απλός κόσμος να τους λέει, οι οποίοι μιλούν για γεγονότα ,και υπάρχουν και οι μικροί άνθρωποι οι οποίοι συνήθως μιλούν για τους άλλους. Η Μαρία δεν ανήκε σε καμία κατηγορία. βρισκόταν πάντα κάπου στη μέση. Ούτε γλυκιά ούτε ξινή, ούτε φτωχιά ούτε πλούσια, ούτε κακιά ούτε καλή, ούτε υπεύθυνη ούτε ανεύθυνη, ριψοκίνδυνη μα και κάποιες φορές φοβητσιάρα,. Δεν ανήκε ούτε στους μεγάλους ούτε στους μεσαίους ούτε στους μικρούς ανθρώπους αλλά σε μια δική της κατηγορία, στους ελεύθερους. Δεν μιλούσε για ιδέες, για γεγονότα και ούτε μιλούσε για τους άλλους. Η Μαρία έκανε παρέα με όλες τις κατηγορίες ανθρώπων όμως για κακή της τύχη ήταν η αγαπημένη των μικρών ανθρώπων . Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι μέσα στη ζωή της που εκείνη πολλές φορές τους νόμιζε για φίλους, οι οποίοι λάτρευαν να την σχολιάζουν ίσως γιατί οι ίδιοι είχαν βαρετές ζωές, ίσως γιατί ζήλευαν τη δικιά της ζωή και ένιωθαν πως κάπως έτσι τη μειώνουν, ίσως γιατί απλά ήταν μικροί άνθρωποι.. η Μαρία δεν τους καταλάβαινε πάντα, είχαν την ικανότητα να κρύβονται καλά, τους έβαζε στη ζωή της και τους εμπιστευόταν μα εκείνοι ως άλλες Σοράγιες προσπαθούσαν να χαλάσουν τη ζωή της Μαρίας. Τις περισσότερες φορές δεν πετύχαιναν τίποτα γιατί η Μαρία λάτρευε την κατηγορία των υπέροχων ανθρώπων που την προστάτευαν και είχε πολλούς τέτοιους στη ζωή της. Καμιά φορά όμως την έριχναν μα εκείνη πάντα σηκώνονταν γιατί είχε μάθει να πέφτει μόνη της και να μην την ρίχνουν. Η Μαρία ποτέ δεν κατάλαβε αυτούς τους μικρούς ανθρώπους και την αρρωστημένη εμμονή τους να σχολιάζουν τις ζωές των άλλων. Μα ήξερε πως σε όποια κατηγορία και αν ανήκουν είναι άνθρωποι και έπρεπε να τους συγχωρήσει! Γιατί εκείνη ανήκε στους ελεύθερους ανθρώπους και πίστευε πως η ζωή μπορεί να μην είναι το πάρτυ που περίμενε μα όσο ήταν σε αυτό είχε αποφασίσει να χορέψει. Και μέσα σε αυτό το πάρτυ είχε μάθει να ζει ανεξέλεγκτα, να χαμογελά πάντα, να συγχωρεί γρήγορα και να φιλά αργά…

3 σχόλια: